Εκτός κι αν θέλουμε να ζούμε σε μια νεκρή πόλη.
Οι μουσικοί του δρόμου δεν είναι ζητιάνοι.
Καθόταν εκεί, στον πεζόδρομο,
μπροστά από την πινακοθήκη.
Δεν καθόταν στο παγκάκι αλλά μπροστά από αυτό
στις πλάκες του πεζόδρομου.
Της μίλησα αλλά δεν μου απάντησε
παρά μόνο με κοίταξε με τα μεγάλα
εκφραστικά της μάτια.
Προφανώς δεν γνώριζε ελληνικά
και ούτε μπορούσε συνεπώς να μου απαντήσει.
Την φωτογράφισα αλλά επέλεξα αυτήν και μόνο
που θεωρώ ότι τα λέει όλα όσα θα ήθελα να μου πει.
Οι μουσικοί του δρόμου είναι η “ψυχή” μιας πόλης.
Η ψυχή της πόλης δεν νοείται
να διώκεται για “επαιτεία”.
Εκτός κι αν θέλουμε να ζούμε σε μια νεκρή πόλη.
Πάν Καρτσωνάκης


Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου