Θυμάμαι τον παππούλη μου πως βούρκωνε και κόμπιαζε, δεν έσωνε κουβέντα.
Θυμάμαι τον παππούλη μου σαν μίλαγε για Σμύρνη
πως βούρκωνε και κόμπιαζε δεν έσωνε κουβέντα
άναβε το τσιγάρο του κι έπινε τον καφέ του
αμίλητος και μ απλανές το βλέμμα του για ώρα.
Έτσι κουβέντες θρύψαλα, ψηφίδα την ψηφίδα
είναι οι αναμνήσεις μου για τον ξεριζωμό του.
Αργότερα κατάλαβα διαβάζοντας βιβλία
λίγο πολύ τι έγινε και πόσοι ήταν φταίχτες.
Οι άνθρωποι μου έλεγε να συγχωρούν μπορούνε
μα δεν ξεχνούν και ας γελούν, όσο καιρό θα ζούνε.
Πάν Καρτσωνάκης


Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου