Καρτσωνάκης Πάν

Ξημέρωμα σε γύρεψα το δειλινό σε βρήκα με την καρδιά σου μίλησα στη μαύρη μοίρα μπήκα Βοριάς χτυπά την πόρτα μου και στην ψυχή μου αγιάζι και στα πικρά τα μάτια μου στιγμή στιγμή βραδιάζει Τα μάτια σου εγύρεψα στο φως να περπατήσω να γίνω όνειρο γλυκό καημούς παλιούς ν’ αφήσω. ΣΤΙΧΟΙ: Δημήτρης Χριστοδούλου ΜΟΥΣΙΚΉ: Μίκης Θεοδωράκης Τα μάτια σου εγύρεψα στο φως να περπατήσω να γίνω όνειρο γλυκό καημούς παλιούς ν’ αφήσω

Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ  (πραγματικό όνομα: Θεόφιλος Κεφαλάς ή Κεφάλας  (Βαρειά Λέσβου, 1870 - Μυτιλήνη, 22 ή 24 Μαρτίου 1934),  γνωστός απλά και ως Θεόφιλος, ήταν αυτοδίδακτος  Έλληνας λαϊκός ζωγράφος και αγιογράφος.  Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητα και η εικονογράφηση θρησκευτικών παραστάσεων  και της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας. Τον Ιούνιο του 1961 εγκαινιάστηκε μεγάλη έκθεση  με έργα του Θεόφιλου στο Μουσείο του Λούβρου.  Ήταν ο θρίαμβος του φουστανελά που κάποτε τον αποκάλεσαν «σοβατζή». Το κοσμοπολίτικο Παρίσι υποδέχθηκε  τον Έλληνα αυτοδίδακτο καλλιτέχνη,  τον «παρθένο μαθητή των αισθήσεων», ο οποίος, κατά τον Οδυσσέα Ελύτη  «έδωσε έκφραση πλαστική στο αληθινό μας πρόσωπο».   Η έκθεση οφείλετο στον Τεριάντ, βαθύ πατριώτη  και εμπνευστή κορυφαίων δημιουργών  του 20ού αιώνα,  που ανακάλυψε  τον Θεόφιλο και προσέδωσε κύρος στο έργο του, κινώντας το ενδιαφέρον  της Ευρ...

Κατάμονος μέσα στο σπίτι κατά πως έγραφε κι ο ποιητής  τον έφερα στο νου μου κι αναρωτήθηκα πόσο αβάσταχτη θα ήταν η μοναξιά που βίωνε εκεί στο τέλος της ζωής του όταν μοναχός του αναπολούσε της περασμένης του ζωής τις ηδονές και τι αυτός εκόμισε εις Την τέχνην  αλλά και κείνη την φρόνησιν που τον εγέλα την ψεύτρα που του έλεγε «Aύριο. Έχεις πολύν καιρό.» ……………………………………… Aπ’ τις οκτώ που γύρισα στο σπίτι μόνος μου μπρος απ την οθόνη πληκτρολογώντας κάποιους στίχους την μοναξιά μου ξεγελώ.           Καρτσωνάκης Πάν All alone at home As the poet wrote I brought him to mind and wondered What terrible the loneliness he must have felt  There at the end of his life As he alone recalled  The passions he had encountered in his past life  And what did he gain from his art but she (art) what did she offer other than  the lie that she told him that  “Tomorrow you have lots of time” ……………………………………… From eight o’clock that I arrived ho...

Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου ό,τι μου λείπει με προστατεύει από κείνο που θα χάσω όλες οι ικανότητές μου  που ξεράθηκαν  στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό άχρηστες, ανούσιες. Ό,τι μου λείπει με διδάσκει ό,τι μου ‘χει απομείνει μ’ αποπροσανατολίζει γιατί μου προβάλλει εικόνες απ’ το παρελθόν σαν να ‘ταν υποσχέσεις για το μέλλον. Δεν μπορώ, δεν τολμώ ούτ’ έναν άγγελο περαστικό να φανταστώ γιατί εγώ σ’ άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους κατεβαίνω. Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν έγινε φίλη καλή μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου. Στέρησέ με –παρακαλώ το Άγνωστο– στέρησέ με κι άλλο για να επιζήσω. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ Θέλω να γράψω ένα ποίημα για την πραγματικότητα αυτή που δεν έζησε ποτέ κανείς αφού ο καθένας  στη δική του βρέθηκε φυλακισμένος αιώνες τεντώνοντας τα χέρια προς τα έξω. Την πραγματικότητα που ίσως γνωρίζουν οι πεθαμένοι εκεί στις βαθιές χαράδρες της ανυπαρξίας όπου κανένα σαρκικό παραμύθι δεν πείθει κι άχρωμα μούρα πέφτουν σ' α...

ΕΙΣ IΤΑΛΙΚΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑΝ Ο Κήμος Μενεδώρου, Ιταλιώτης νέος, τον βίον του περνά μέσα στες διασκεδάσεις· ως συνειθίζουν τούτο οι απ’ την Μεγάλη Ελλάδα μες στα πολλά τα πλούτη αναθρεμένοι νέοι. Μα σήμερα είναι λίαν, παρά το φυσικό του, σύννους και κατηφής. Κοντά στην παραλίαν, με άκραν μελαγχολίαν βλέπει που εκφορτώνουν τα πλοία με την λείαν εκ της Πελοποννήσου. Λάφυρα ελληνικά· η λεία της Κορίνθου. A σήμερα βεβαίως δεν είναι θεμιτόν, δεν είναι δυνατόν ο Ιταλιώτης νέος νάχει για διασκεδάσεις καμιάν επιθυμίαν.                          Κωνσταντίνος Καβάφης Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδη.  Τα Ποιήματα, Τ. Β’ 1919 - 1933,  Ίκαρος 1963 ON AN ITALIAN SHORE Kimos, son of Menedoros, a young Greek-Italian, devotes his life to amusing himself, like most young men in Greater Greece brought up in the lap of luxury. But today, in spite of his nature, he is preoccupied, dejected. Near the shore he watches, deeply distressed, as they unlo...

Σαν τον αλήτη, το μυαλό, λογαριασμό δεν δίνει Εκτροχιάζεται συχνά και λεύτερο καλπάζει. Δεν υπακούει σ’ εντολές, σε νόρμες και κανόνες σε λογικές που χαλινό και όρια του βάζουν. Πέφτουν οι φράχτες που κρατούν τα ένστικτα, τις μνήμες Αυτές που ‘ναι στα κύτταρα πολύ καλά κρυμμένες. Μα προπαντός στα όνειρα διάπλατες ανοίγουν  οι πύλες και ορμητικά χωρίς φραγμούς γιορτάζουν. Μακάρι ένα όνειρο να ’ταν και η ζωή μας  κι όταν ξυπνούσαμε, αυτό, να ‘ταν ο θάνατός μας.                  Πάν Καρτσωνάκης

Υπάρχουν όμως μυστικά που κάποιοι κουβαλάνε και με τα χρόνια γίνονται, αβάσταχτο φορτίο. Φλέγονται μέσα τους γι' αυτό θέλουν να μοιραστούνε γιατί θαρρούν πως, με αυτόν τον τρόπο ξαλαφρώνουν. Μα μυστικό που ξέρουν δυο μπορούν να μάθουν χίλιοι. Έτσι μας λέει ο σοφός λαός σε παροιμία. Γι αυτό αν θέλεις σίγουρα το μυστικό δικό σου άντεξε το φορτίο του όσο βαρύ κι αν είναι. Άλλωστε είναι λογικό κι αυτό έχει αξία, πως τα μεγάλα μυστικά ελάχιστοι αντέχουν.                                                Πάν Καρτσωνάκης

Andando en paso ràpido o tambièn lento por el muelle es posible que pensèis en diferentes  cosas.  Aunque considero poco propable, claro, que pensèis  si existìs o no.  Sì el conocido dicho "to be or not to be " o el de nuestro poeta  "Existo ,dices y luego ya no estàs " y puso, allì en Preveza,  fin a su vida. De todos modos, si pensàis en algo  es seguro que existìs  segùn el famoso "Pienso,luego existo" Pan Kartsonakis Την απόδοση, στην Ισπανική γλώσσα έκανε η καθηγήτρια φιλόλογος των Ισπανικών.                               Γεωργία  Κόλλια Περπατώντας γοργά ή και αργά στην προκυμαία ενδέχεται να σκέπτεστε διάφορα. Θεωρώ λίγο απίθανο βέβαια να σκέφτεστε αν υπάρχετε ή όχι. Ναι, το γνωστό "to be or not to be" ή αυτό του δικού μας ποιητή «Υπάρχω, λες κι ύστερα δεν υπάρχεις» κι έβαλε, εκεί στην Πρέβεζα,  τέρμα στην ζωή του.  Εάν πάντως σκέφτεστε οτιδήποτε οφε...

 Η σημαία παρουσιάζεται ως το κατεξοχήν  σύμβολο της Ελλάδας και του ελληνισμού,  όπως φαίνεται σε λαϊκά ποιήματα όπως  "Γαλανή-γαλανή και ωραία,  είσαι εσύ των Ελλήνων Σημαία!". Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο! Διονύσης Σαββόπουλος     (1944-2025)   (1944-2025)  Φυσικά, δεν έμεινε δίχως σημαία και το άλλο μου μπαλκόνι.