Αναρτήσεις

Ποιο είναι το "βαθύ κράτος" που εμποδίζει την χώρα να ξεφύγει από την οικονομική μιζέρια;

Εικόνα
Κατακλυσμός μεταρρυθμίσεων.  Έτσι θα τα καταφέρουμε.  «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ – Θάνος Τζήμερος» Ο Θάνος Τζήμερος εξηγεί τη λογική  του κατακλυσμού μεταρρυθμισεων  που προτείνει η Δημιουργία Ξανά. Πηγή Ποια είναι η γνώμη σας; Όλα τα άρθρα δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν πάντοτε και την δική μας άποψη αλλά τα δημοσιοποιούμε για να γίνουν αφορμή για διάλογο. Αυτό τουλάχιστον επιθυμούμε,  Έναν γόνιμο διάλογο, με επιχειρήματα, όμως.

Αυτό είναι η τέχνη του δρόμου. Σπάει την μονοτονία στις πόλεις μας.

Εικόνα

Ο Δούκας των Αθηνών! (3 εικόνες)

Εικόνα
Απαραίτητη διευκρίνηση: Η ανάρτηση έχει σατιρικό και μόνο σκοπό.

Τα Ελευσίνια μυστήρια και η ΈΛευσις....

Εικόνα
Παρόλο που οι περισσότεροι από τους αρχαίους  λαούς φαντάζονταν τους θεούς  να κατοικούν  στον ουρανό,  η θεότητα της γης  είναι πολύ παλαιότερη  και τα  Ελευσίνια Μυστήρια  περιστρέφονταν γύρω από αυτή.  Στην αρχή την αποκαλούσαν Γαία αλλά  με το πέρασμα των αιώνων, απέκτησε  το όνομα Δήμητρα, το οποίο κατά μια  πιθανότατα  σημαίνει «Γη μήτηρ»,  ενώ κατά μια άλλη «μητέρα του σταχυού». Η λατρεία της Δήμητρας ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τους αγρότες,  με τον κύκλο των εργασιών από τη σπορά ως τη συγκομιδή.  Ξεκινώντας από τις εύφορες πεδιάδες της νότιας Θεσσαλίας,  εξαπλώθηκε  σε όλη την Ελλάδα και είχε ευρύτατη διάδοση  σε όλο τον ελληνισμό  από την Μικρά Ασία μέχρι την Ιταλία.  Ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης  (κόρη της Δήμητρας και του Δια) που αποτελεί το κέντρο  της λατρείας  των Ελευσίνιων έχει ως εξής σύμφωνα  με τον ομηρικό ύμνο: η Κόρη έπαιζε  σε μια πανέμορφη,  καταπράσινη περιοχή, το Νυσσιον Πεδίο,  μαζί με τις Ωκεανίδες Νύμφες όταν είδε ένα πανέμορφο  νάρκισσο και θέλη

Άνοιξαν και τα σχολεία. Καλό κουράγιο!

Εικόνα
 

Ξέχασε τὸ ψέμα ποὺ σὲ βοήθησε νὰ ζήσεις . .

Εικόνα
«Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ  ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ  μέρα καὶ νύχτα.  Δὲν ἔχουμε ποτάμια δὲν ἔχουμε πηγάδια  δὲν ἔχουμε πηγὲς μονάχα λίγες στέρνες,  ἄδειες κι᾿ αὐτές, ποὺ ἠχοῦν  καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦμε.  Ἦχος στεκάμενος κούφιος,  ἴδιος με τὴ μοναξιά μας  ἴδιος με τὴν ἀγάπη μας, ἴδιος με τὰ σώματά μας.  Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε μπορέσαμε  νὰ χτίσουμε τὰ σπίτια τὰ καλύβια  καὶ τὶς στάνες μας.  Κι᾿ οἱ γάμοι μας, τὰ δροσερὰ στεφάνια  καὶ τὰ δάχτυλα γίνουνται αἰνίγματα  ἀνεξήγητα γιὰ τὴ ψυχή μας.  Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναμώσανε  τὰ παιδιά μας; Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός.  Τὸν κλείνουν οἱ δυὸ μαῦρες Συμπληγάδες.  Στὰ λιμάνια τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦμε  ν᾿ ἀνασάνουμε βλέπουμε νὰ φωτίζουνται  στὸ ἡλιόγερμα σπασμένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια  ποὺ δὲν τέλειωσαν σώματα  ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς ν᾿ ἀγαπήσουν». (Α. Ἡ Πέτρα) Ἐδῶ ἀράξαμε τὸ καράβι νὰ ματίσουμε  τὰ σπασμένα κουπιά, νὰ πιοῦμε νερὸ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε. Ἡ θάλασσα ποὺ μᾶς πίκρανε εἶναι βαθιὰ  κι ἀνεξερεύνητη καὶ ξεδιπλώνει μ