Καρτσωνάκης Πάν

Τα δάχτυλά μου ακουμπώ στο σώμα της επάνω βλέπω τη φλόγα μα εγώ το κάψιμο δεν νοιώθω. Αδιαφορώ τι όνομα θα έχει κι αν υπάρχει εγώ μόνο τη λάμψη της να φέγγει πάντα βλέπω.  Είναι αλήθεια πως πολλούς εγκλωβισμένους έχει τους δίνει, λένε, σιγουριά χαρίζοντας ελπίδες. Είναι και η ανάγκη τους παρηγοριά να βρίσκουν για να ταΐζουν δαίμονες που ζουν μες το μυαλό τους. Ναι, όλα είναι στο μυαλό, σαν γίνεται αφέντης γιατί συχνά αρέσκεται κι αυτό στα παραμύθια.                                    Πάν Καρτσωνάκης  

 

Σαν τον τροχό, στα Λούνα Παρκ είναι ο κόσμος όλος Οι πιο πολλοί στέκουν κοιτούν, τους άλλους που γυρίζουν και ο τροχός απ τα ψηλά στα χαμηλά τους πάει. Αλλά εκείνοι που κοιτούν πληρώνουν εισιτήριο. Με τον ιδρώτα των πολλών κάνει ακόμα κύκλους για ν ανεβάζει στα ψηλά δημαγωγούς και γλείφτες που τον λαό αφ’ υψηλού, κοιτάζουν και γελάνε μα δημοσίως τρυφερά με γαλιφιές χαϊδεύουν. Αυτά είχε υπ όψιν του ο ποιητής που είπε πως αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ΄λθει τούμπα ο ντουνιάς.                                           Πάν Καρτσωνάκης "Δυστυχώς και η Γη με δικά μας έξοδα γυρίζει".             Οδυσσέας Ελύτης

Η φωτογραφία αυτή  είναι από κάποια χρονιά  τέτοιον καιρό περίπου  (μάλλον τέλος Ιανουαρίου)  πριν από το 1950 μπροστά στις γραμμές του τρένου στο ύψος της σημερινής Γεωργίου Παπανδρέου (τότε Βασ. Σοφίας) Το είχε στρώσει κανονικά, το χιόνι,   και μέσα στην πόλη της Κορίνθου. Η κοπέλα της φωτογραφίας ήταν η Ευαγγελία Μεζόγλου. (Κατόπιν Λίτσα Ψαλιδά) Αλλά αφού το έφερε η κουβέντα κάτω στο αλιευτικό καταφύγιο υπάρχει ακόμη η βάρκα με το όνομά της όπως το είχε δώσει ο άντρας της Βασίλης.