Καρτσωνάκης Πάν

Οι νύχτες κλέβουν θαύματα που κρύβουν τα σκοτάδια τα νοιώθεις σαν τ΄ αρώματα κι αισθάνεσαι σαν χάδια. Μα στη ζωή μας τη μικρή ποιοι τάχα προλαβαίνουν να εξηγήσουν θαύματα και πως αυτά συμβαίνουν. Φεγγοβολούν σαν αστραπές, σαν έρωτες που σβήνουν και παραμένουν θαύματα κι εξήγηση δεν δίνουν. Τις νύχτες ανεκπλήρωτα τα όνειρα θα μένουν όσες φορές κι αν έλθουνε όσο κι αν επιμένουν. Τους έρωτες σαν όνειρα και θαύματα θα ζούμε εμείς που δεν θα μάθουμε απ τ΄ όνειρο να βγούμε.                                           Καρτσωνάκης  Πάν

Θυμάμαι τον παππούλη μου σαν μίλαγε για Σμύρνη πως βούρκωνε και κόμπιαζε δεν έσωνε κουβέντα άναβε το τσιγάρο του κι έπινε τον καφέ του αμίλητος και μ απλανές το βλέμμα του για ώρα. Έτσι κουβέντες θρύψαλα, ψηφίδα την ψηφίδα είναι οι αναμνήσεις μου για τον ξεριζωμό του. Αργότερα κατάλαβα διαβάζοντας βιβλία λίγο πολύ τι έγινε και πόσοι ήταν φταίχτες. Οι άνθρωποι μου έλεγε να συγχωρούν μπορούνε μα δεν ξεχνούν και ας γελούν, όσο καιρό θα ζούνε.                                         Πάν Καρτσωνάκης

Πάνω στα φύλλα, η βροχή, λέει πολλά τραγούδια. Με σεβασμό, μουρμουριστά, ποτίζει τα λουλούδια. Του φθινοπώρου, η βροχή, σαν   βάλσαμο στ αυτί μου ακούω κλαίει τρυφερά απ έξω, στην αυλή μου. Τράβηξα τις κουρτίνες μου, με φως να πλημμυρίσει το σκοτεινό δωμάτιο και τις σκιές να σβήσει. Άνοιξα και το τζαμωτό, είναι ζεστά κι ακόμα μ αρέσουνε οι μυρωδιές,  απ το βρεγμένο χώμα. Ψιθυριστά και τρυφερά οι μέρες αργοσβήνουν, του φετινού καλοκαιριού ανάμνηση να γίνουν.                                  Πάν Καρτσωνάκης

Φτερούγισε ελεύθερος, μια μέρα και δραπέτευσε,  στον ουρανό του  ονείρου σου και φύγε. Κάνε ταξίδια μακρινά, όσο αντέχεις και μπορείς και όλα τα σύνορα της λογικής που μίζερη και πρακτική όλο σου βάζει, σπάσε.  Κάνε ταξίδια με τον νου στα πέρατα του κόσμου κι αν δεν σου φτάνει και η γη, ταξίδεψε στ αστέρια. Έτσι κι αλλιώς εικονική και η ζωή μας είναι. Ο χρόνος είναι σχετικός που συνεχώς όλο κυλά μα φαίνεται πως μένει, μα σαν ποτάμι φεύγει. Την ευτυχία, την χαρά και πώς θα τις μετρήσεις, όπως τον πόνο, τον καημό, την θλίψη και το άγχος; Σε όγκο, ποσοστά, κιλά ή μήπως δεν σε νοιάζει; Ποιος, πότε μπόρεσε να τα μετρήσει τάχα το άρωμα, το σύννεφο, λόγια γλυκά του έρωτα  και της αγάπης χάδια; Αέρας είναι η ζωή, σαν σύννεφο και φεύγει Είναι εικόνα, μια σκιά και άρωμα και χάδι. Μα είναι  στιγμές, κάποιες στιγμές  που στην ζωή αξίζουν. Σταλαγματιές, σαν ίδρωτας,  σαν δάκρυα, σαν αίμα. Είναι στιγμές σαν αστραπές  που τη ζωή φωτίζουν Είναι στιγμές που λάμπου...

Υπάρχουν όμως μυστικά που κάποιοι κουβαλάνε και με τα χρόνια γίνονται, αβάσταχτο φορτίο. Φλέγονται μέσα τους γι' αυτό θέλουν να μοιραστούνε γιατί θαρρούν πως, με αυτόν τον τρόπο ξαλαφρώνουν. Μα μυστικό που ξέρουν δυο μπορούν να μάθουν χίλιοι. Έτσι μας λέει ο σοφός λαός σε παροιμία. Γι αυτό αν θέλεις σίγουρα το μυστικό δικό σου άντεξε το φορτίο του όσο βαρύ κι αν είναι. Άλλωστε είναι λογικό κι αυτό έχει αξία, πως τα μεγάλα μυστικά ελάχιστοι αντέχουν.                                                Πάν Καρτσωνάκης

Ονειρευόσουν κάποτε ελεύθερος να ζήσεις  με δίχως φόβους, δίχως μη και δήθεν καθωσπρέπει. Ονειρευόσουν δύναμη όταν θα μεγαλώσεις να έχεις τόση αρκετή να σπάσεις «αλυσίδες». Ωστόσο σκέψου τώρα πια, που έχεις μεγαλώσει, τι έγινε η θέληση πως έχει ξεθυμάνει σε ποιο μαγγανοπήγαδο μήπως σε έχουν ζέψει μήπως «στρογγύλεψες» πολύ τα θέλω σου εντέλει; Φοβήθηκες μου φαίνεται σαν σήκωσες κεφάλι και μπήκες στο καβούκι σου μήπως και σου το κόψουν.                                                Πάν Καρτσωνάκης Υ.Γ: Αφιερωμένο εξαιρετικά σε κάποιον παιδικό μου φίλο . Η Ελευθερία, ο ελεύθερος άνθρωπος και η ευθύνη. Ο ελεύθερος άνθρωπος  είναι συνήθως μόνος. Αν η αγάπη είναι σκλαβιά,  τότε δεν είναι αγάπη.  Ο ελεύθερος άνθρωπος έχει την αίσθηση  της ειρηνικής σιγουριάς μέσα του. Ο ελεύθερος άνθρωπος αρνείται να παρασυρθεί από τις επιδοκιμασίες ή τις αποδοκιμασί...

Οι μουσικοί του δρόμου δεν είναι ζητιάνοι. Καθόταν εκεί, στον πεζόδρομο,  μπροστά από την πινακοθήκη. Δεν καθόταν στο παγκάκι αλλά μπροστά από αυτό στις πλάκες του πεζόδρομου. Της μίλησα αλλά δεν μου απάντησε  παρά μόνο με κοίταξε  με τα μεγάλα  εκφραστικά της μάτια. Προφανώς δεν γνώριζε ελληνικά και ούτε μπορούσε συνεπώς να μου απαντήσει. Την φωτογράφισα αλλά επέλεξα αυτήν και μόνο που θεωρώ ότι τα λέει όλα όσα θα ήθελα να μου πει. Οι μουσικοί του δρόμου είναι η “ψυχή” μιας πόλης. Η ψυχή της πόλης δεν νοείται  να διώκεται για “επαιτεία”. Εκτός κι αν θέλουμε να ζούμε σε μια νεκρή πόλη. Πάν Καρτσωνάκης

Ανάσες, γέλια και λυγμοί αλλά και μοιρολόγια τραγούδια γάμου και χαράς από τα χρόνια κείνα λέξεις και σκέψεις,  μυστικά πολύ καλά φυλάνε τα μάρμαρα που αμίλητα  στέκουν και μας κοιτάζουν. Αλλά κι οι πέτρες που έχτιζαν  τα σπίτια τους, τα τείχη. Επίσης τα πολύχρωμα λουλούδια που αιώνες επίμονα και συνεχώς φυτρώνουν  και στολίζουν όπως και ζούδια που σ’ αυτή την ίδια γη υπάρχουν μιαν αίσθηση σαν άνεμος και μυρωδιές μας φέρνουν σαν το τραγούδι των πουλιών κι ο ήχος των κυμάτων. Ολόγυρα τα βήματα μονάχα τους μας πάνε  να βλέπουμε ερείπια που έχουν κλειδωμένα  τις ιστορίες τις παλιές, αν ξέρεις να διαβάζεις. Αυτά μόνο την γλίτωσαν δεν έγιναν ασβέστης ούτε τα καταχώνιασαν σ ανήλιαγα υπόγεια σε συλλογές ιδιωτών κρυφά από τον κόσμο να μην μπορούν σαν μάρτυρες  να πουν  τι κουβαλάνε σαν κύτταρα  όταν ξυπνούν,  σαν σπόροι που φυτρώνουν. Έχουμε χρέος στους νεκρούς  και στις γενιές που θα ‘λθουν  στον τόπο που μας γέννησε  σε μας τους...

Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα. Σεφέρης "Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια  τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει,  και τι είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει,  δεν θα τραγούδαγε". Πωλ Βαλερύ Η ποίηση είναι η αναζήτηση του ανεξήγητου. Στήβενς Η ποίηση ένα πράγμα ανάλαφρο, ιερό και φτερωτό. Πλάτων        Η ποίηση δεν είναι ένα ελευθέρωμα της συγκίνησης,  αλλά απόδραση από τη συγκίνηση.  Δεν είναι έκφραση της προσωπικότητας,  αλλά απόδραση από την προσωπικότητα. Έλιοτ Η ποίηση υπαγορεύεται από ένα δαιμόνιο,  αν και θα ήταν υπερβολή  να το χαρακτηρίσει κανείς αγγελικό. Ζεζλάβ Μίλοζ Η ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε. Καρυωτάκης

Αὐτοβιογραφία (ἀπόσπασμα) Μὴ μοῦ σκοτώσετε τὸ νερό. Μὴ μοῦ σκοτώσετε τὰ δέντρα. Μὴ μοῦ ξεσκίστε αὐτὲς  τὶς θεῖες σελίδες ποὺ τὶς γράψανε τ᾿ ἀσύλληπτο φῶς κι ὁ ἀσύλληπτος χρόνος κι ὅπου σταθῶ μὲ περιβάλλουν.  Μὴ μοῦ σκοτώσετε τῆς γῆς τὸ ποίημα!... ...Ἐπιστρατέψετε τὴν αἰωνιότητα, ἀνάβοντας τὸ ἄστρο: «Ἀγάπη». Ἐπιστρατέψετε τὴν αἰωνιόττητα, ἀνάβοντας ψηλότερα ἀπ᾿ ὅλα, πάνω ἀπ᾿ τὸ ἕτοιμο βάραθρο, τὸ ἄστρο: «Ἀνθρώπινο μέτωπο!»... ...Σᾶς παρακαλοῦμε: Ἀφῆστε μας τὰ πράγματα. Μὴ μᾶς τὰ καῖτε. Ἀφῆστε τὰ ἔντομα νὰ βρίσκουνε τ᾿ ἄνθη τους. Νικηφόρος Βρεττάκος  

Σαν το πουλί το μυθικό που λένε πως γεννιέται  από τις στάχτες της φωτιάς που ‘καψε την φωλιά του κι έγινε σύμβολο πολλών πολιτισμών του κόσμου Εθνόσημο και νόμισμα της παλιγγενεσίας. Σαν το πουλί το μυθικό ποτέ δεν θα πεθάνουν  ιδέες αναλλοίωτες θα μένουνε στον χρόνο  Έθνος, πατρίδα, έρωτας, ειρήνη και αγάπη που στο γλυκό τους κάλεσμα οι άνθρωποι προστρέχουν. Ευτυχισμένος ειν' αυτός που κόντρα σ’ όποια γνώση  χορεύει μόνο στους ρυθμούς που παίζει η καρδιά του.                                              Πάν Καρτσωνάκης  Ο Ηρόδοτος αναφέρεται σε αυτό  και στη μοναδική του ικανότητα  να αναγεννιέται από τις στάχτες του,  οι οποίες προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά.  Όταν ο Φοίνιξ έχει φτάσει σε μία ηλικία  και θέλει να ανανεωθεί  παραδίδεται στις φλόγες  χρησιμοποιώντας ιερά  και εξαγνιστικά βότανα όπως το...