Καρτσωνάκης Πάν

Θρησκευτικός συμβολισμός εγώ πιστεύω ήταν, κυρίως, ο Λαβύρινθος, που έπρεπε την λύση να βρει κι από την έξοδο να βγει κανείς μονάχος. Σ’ αυτήν του την προσπάθεια η μύηση γινόταν. Αυτούς που ο Μινώταυρος τους έτρωγε εντέλει  ήταν οι επικίνδυνοι εχθροί του καθεστώτος. Μα φυσικά Μινώταυρος σαφώς και δεν υπήρχε  όπως τον περιγράφουνε ανθρωποφάγο τέρας. Το τέρας ήταν οι πιστοί φρουροί του καθεστώτος Ιερατείο του ναού που ήταν εξουσία.                             Πάν Καρτσωνάκης Το πανίσχυρο Ιερατείο του Ιδαίου Αντρου Η λατρεία στο Ιδαίο Άντρο ξεκίνησε από την Ύστερη  Νεολιθική Εποχή (4η χιλιετία π.Χ.) και συνεχίστηκε  μέχρι τα Ρωμαϊκά Χρόνια,  φτάνοντας στην τελευταία της ακμή.  

Οι Έλληνες ως ιερή προστάτευαν την χώρα  στις Θερμοπύλες, Πλαταιές, αλλά και Σαλαμίνα όπως και το επίγραμμα στον τύμβο μαρτυρούσε των Κορινθίων που 'γραψε ο Σιμωνίδης τότε. Ξένε να πεις στην Κόρινθο με τα καλά νερά της  πως το νησί του Αίαντος μας κράτησε για πάντα της ιεράς Ελλάδος μας, εμείς προστάτες τότε παράδειγμα θα δίνουμε για τις γενιές των νέων. Της ιεράς Ελλάδος μας ακοίμητοι προστάτες όπως το κάνουν οι νεκροί για όσο τους τιμούμε.                                           Πάν Καρτσωνάκης Το επιτύμβιον επίγραμμα των Κορινθίων Σαλαμινομάχων που βρέθηκε στη θέση Κυνοσούρα περιοχή Αμπελάκια,  όπου και έγινε η ναυμαχία (που μαζί με τον Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες) κράτησαν την Ανατολίτικη   κουλτούρα  μακριά από τη Ευρώπη (εκείνα τα χρόνια) με ότι αυτό συνεπάγεται για την πολιτιστική εξέλιξη της Ευρώπης γενικά  αλλά και αυτό που σήμερα ον...

Φωνή δεν έχουν να μας πουν, τα δέντρα, ιστορίες αυτές που λένε τα πουλιά που έχουν ταξιδέψει. Κάθε φορά κι όταν φυσά τις λένε στον αγέρα για να τις πάει  μακριά στα πέρατα του κόσμου.  Ναι, σαν τα δέντρα μοιάζουμε οι άνθρωποι νομίζω. Στον άνεμο σκορπίζουμε των άλλων εμπειρίες που ασπαστήκαμε τυφλά λες κι’ ήταν οι δικές μας τις θεωρούμε θέσφατα, χαζά, φανατισμένα. Μα το χειρότερο, αυτό, που γίνεται συνήθως: Σκοτώνονται οι άνθρωποι για κάποιες δοξασίες.                             Πάν Καρτσωνάκης Υ.Γ: Αφιερωμένο στα θύματα των φανατικών διαφόρων ειδών  δοξασιών.  Θρησκευτικών, πολιτικών, οπαδικών..... Όποιοδήποτε απόλυτο "πιστεύω".

Αυτά που βλέπεις και μετράς, τ΄ αστέρια, δεν υπάρχουν έχουν πολύ πριν γεννηθείς πεθάνει κι έχουν σβήσει. Γι αυτό σου λέω μη ζητάς σ’ αυτά να δεις το  μέλλον Άγνωστο είναι σ’ όλους μας κι άγνωστο παραμένει. Τη μοίρα του, ο άνθρωπος γραμμένη αν πιστεύει πως είναι κάπου μακριά, στ’ αστέρια, κάνει λάθος  είναι σαν κείνον που πετά κουπιά και το τιμόνι  και όπου θέλουν ας τον παν τα κύματα κι ανέμοι. Ο άνθρωπος που δέχεται παθητικά τη μοίρα ούτε και τ άξιζε που ζει και η ζωή του στείρα.                                   Πάν Καρτσωνάκης Εσύ γράφεις τη μοίρα σου και όχι ο καφές σου. Ο μοιρολάτρης άνθρωπος είναι παραιτημένος  ηττήθηκε πριν γεννηθεί και πέθανε στη γέννα. Γι αυτό σου λέω, στον καφέ, μην ψάχνεις τη ζωή σου. Κι αν, όπως είπε ο ποιητής, την ζωή σου αν δεν μπορείς όπως θέλεις να την κάνεις, προσπάθησε μονάχα  να μην την εξευτελίζεις, να μην κάνεις βαρετή, πηγαίνοντάς τη δ...

Η θάλασσα κι ο ουρανός απέραντο γαλάζιο λευκές γραμμούλες κύματα και γλάροι στον αέρα. Στους μακρινούς ορίζοντες θα βρούμε το λιμάνι που θα σημάνει πιθανόν και τέλος στο ταξίδι. Ωστόσο ούτε Κύκλωπες, Σειρήνες, Συμπληγάδες ακόμη αντικρίσαμε  και ίσως δεν θα δούμε. Πολύ φοβάμαι φίλοι μου πως χάσαμε το στίγμα και την Ιθάκη ψάχνουμε σε άλλους Γαλαξίες. Δεν είναι απαραίτητο, το τέλος, στην Ιθάκη  Μπορεί να ταξιδεύουμε αέναα στο Σύμπαν.                          Πάν Καρτσωνάκης

Μέσα στον ύπνο το μυαλό σε κόσμους ταξιδεύει  δίχως κανόνες λογικής της φυσικής τους νόμους. Μπορείς πετάς σαν τα πουλιά και με θεριά παλεύεις κι όταν στριμώχνεσαι ξυπνάς λίγο προτού πεθάνεις. Όπως ξυπνώντας ξαφνικά ο νους μας δραπετεύει θα ήθελα το σώμα μου το ίδιο να μπορούσε και κάποιοι λένε το μπορεί και σ’ άλλους κόσμους πάει  γιατί το σώμα το φθαρτό που φαίνεται δεν είναι παρά το όχημα σ’ αυτό, το γήινο ταξίδι.  Ακόμη και στον Όμηρο βλέπει κι αναγνωρίζει, στον Άδη, φίλους και γνωστούς, τότε ο Οδυσσέας.                                             Πάν Καρτσωνάκης

Τον Βασιλιά  Αλέξανδρο από την Ιστορία σαν μυθικό τον πέρασε ήρωα ο λαός μας. Ακόμη και στο θέατρο σκιών είχε μια θέση στα παραμύθια που ‘λεγαν οι γέροι στα εγγόνια. Ήταν αυτός που σκότωσε "καταραμένο φίδι" τις χθόνιες θεότητες νίκησε κατά κράτος. Όπως και ο Απόλλωνας τον Πύθωνα σκοτώνει και ο Αη Γιώργης έκανε στο δράκο στις εικόνες. Τον νίκησε ο θάνατος κι ας λένε στη γοργόνα οι Έλληνες, οι ναυτικοί, πως ζει και βασιλεύει.                                 Καρτσωνάκης Πάν Ο Πύθωνας ήταν φίδι, φρουρός του μαντείου και της ιερής πηγής,  που όμως σκότωνε ζώα και ανθρώπους, θόλωνε τα νερά, κατέσκαπτε  την εύφορη κοιλάδα της Κρίσας, τρόμαζε τις Νύμφες.  Σαν γιος της Γαίας που ήταν, είχε την ικανότητα να χρησμοδοτεί, εμπόδισε μάλιστα  τον Απόλλωνα να πλησιάσει το χάσμα, δηλαδή τον υπόγειο χώρο του μαντείου,  όπου η ιέρεια, σε κατάσταση έκστασης, χρησμοδοτούσε.  Αυτόν το...

Εγώ δεν έχω ζωγραφιές στους τοίχους του σπιτιού μου αλλά φαντάσματα, σκιές που έχω μες το νου μου. Και δεν υπάρχουνε απλώς, αμίλητες εικόνες μα μου μιλούν και απαντούν, κάποιες φορές και μόνες. Είναι φαντάσματα παλιά ανθρώπων π΄ όταν ζούσαν είπαν και έγραψαν πολλά για όσους αγαπούσαν Εγώ δεν έχω ακριβά έπιπλα κι ούτε ρούχα εκείνο πού ήταν ακριβό είν η αγάπες πού χα Γι αυτό με τα φαντάσματα μιλώ την ίδια γλώσσα κι όσα κι αν πούμε πράγματα, θα χουμε κι άλλα τόσα.                                               Πάν Καρτσωνάκης

“Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες;  Φιλία. Έρωτα!  Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας,  σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη.” Πιστεύω πως το πρόβλημα της ελευθερίας του ανθρώπου  ξεκινάει από το σώμα του.  Άμα δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις το σώμα σου  όπως σου γουστάρει,  τότε μπορεί να αρνείσαι  ένα ανελεύθερο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα  να αναπαραγάγεις ένα νέο σύστημα καταπίεσης. Και η ευτυχία του ανθρώπου δε μπορεί να νοηθεί  διαφορετικά, παρά μονάχα  μες από την ελευθερία του σώματός του,  μες από την ελευθερία της συμπεριφοράς του. Νομίζω πως το πιο κρίσιμο πρόβλημα,  για την εποχή μας τουλάχιστον,  σχετικά  με την ευτυχία του ανθρώπου  είναι το πρόβλημα της ελευθερίας του,  η ελεύθερη  ανάπτυξη της προσωπικότητάς του,  χωρίς εξαρτήσεις, όρους ή περιορισμούς.  Η απελευθέρωσή του από κάθε μορφή εξουσίας,  ιεραρχίας και αυθεντίας. Οι άνθρωποι δε θα ...