Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Κορινθία

Τις μάχες χάνουνε αυτοί που τις εγκαταλείπουν.

Εικόνα
Όλα τα όνειρα μπορεί να θρέψει η ελπίδα. Μες την εφήμερη ζωή είναι μια ηλιαχτίδα. Είναι σαν κείνο το κουτί που είχε η Πανδώρα για τους ανθρώπους συμφορές, ανάθεμα την η ώρα  που άνοιξε περίεργη εκείνο το κουτάκι μα ευτυχώς που έκρυβε κι ολόχρυσο πουλάκι. Ναι, η ελπίδα ήτανε, τα όνειρα που θρέφει και μες τις τόσες συμφορές είναι αυτή που γνέφει. στον άνθρωπο, να σηκωθεί ξανά στα δυο του πόδια να πάρει θάρρος πως μπορεί παρόλα τα εμπόδια. Υ.Γ: Τις μάχες χάνουνε αυτοί που τις εγκαταλείπουν.                                           Πάν Καρτσωνάκης Τώρα κουτί είναι ή πιθάρι δεν έχει και μεγάλη σημασία, αφού έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται να έχει πάτο.  Η Πανδώρα αναφέρεται ως η πρώτη θνητή γυναίκα,  αιτία όλων των δεινών κατά τον Ησίοδο.  Η Πανδώρα σύμφωνα με το μύθο αποδέσμευσε  και σκόρπισε στην ανθρωπότητα όλα τα δεινά  και τις ασθένειες που ήταν κρυμμένες  σε ένα πιθάρι -το οποίο κατά λάθος καθιερώθηκε  να αναφέρεται ως κουτί. Οι επωνυμίες Πανδώρα και Ανησιδώρα  (αυτή που φέρνει δώρα) αν

Υπάρχει θρύλος που παλιά είχα ακούσει....

Εικόνα
Πολλές φορές ουράνιο έχεις θαυμάσει τόξο όταν το φως στους υδρατμούς ιριδισμούς χαρίζει. Λένε πως το ουράνιο το τόξο συμβολίζει ειρήνη, συμφιλίωση και άρα ευτυχία. Υπάρχει θρύλος που παλιά είχα ακούσει, λέγαν πως στο σημείο που στη γη το τόξο κατεβαίνει υπάρχει ένας θησαυρός που κάντζαροι φυλάνε κι αν είναι κάποιος έξυπνος μπορεί να ξεγελάσει. Νομίζω πως οι άνθρωποι, επίστεψαν στους θρύλους γιατί τους ξάνοιγαν, στο νου, πόρτα στην φαντασία.                                           Καρτσωνάκης Πάν

Στο τέλος και τα κύματα σαν άνθρωποι θα σβήσουν...

Εικόνα
Σαν σύννεφο στον ουρανό που λεύτερο φαντάζει μα πάντοτε ο άνεμος μπορεί να το τρομάζει να του αλλάζει σχήματα, το πάει όπου θέλει, τ’ ανθρώπου είναι η ζωή κατάλαβα εν τέλει. Οι άνθρωποι σαν κύματα μουγκρίζουν, αγριεύουν, θεριεύουν και λυσσομανούν, χορεύουν, ταξιδεύουν. Στο τέλος και τα κύματα σαν άνθρωποι θα σβήσουν σε κάποια βράχια στις ακτές θα’ λθουν να ξεψυχήσουν. Αθάνατοι, οι άνθρωποι σαν σύννεφα και κύμα που ένας πάντα γίνεται από μονάδα χύμα.                                   Καρτσωνάκης Πάν

Σαν μουσική ακούγεται ο ήχος των κυμάτων.

Εικόνα
Στις έρημες ακρογιαλιές, τις νύχτες του χειμώνα αερικά χορεύουνε στα κύματα επάνω Η θάλασσα κι ο ουρανός είναι το σκηνικό μας Σαν μουσική ακούγεται ο ήχος των κυμάτων. Κι όπως εκεί, στην δύση του, ο ήλιος χαιρετάει κάποια λευκά φαντάσματα στις αμμουδιές χορεύουν Μα δεν τα βλέπουν λογικοί παρά μονάχα όποιος  είτε που πόνεσε πολύ είτε τρελός που είναι. Αλλοπαρμένοι ποιητές που έμαθαν να κόβουν κάθε δεσμό με λογική για λίγο να πετάξουν.                                      Πάν Καρτσωνάκης

Ο άνθρωπος γεννήθηκε αθάνατος να είναι.

Εικόνα
Λευκή πετσέτα δεν πετώ ακόμη κι όταν ξέρω ότι στο τέλος νικητής ο χάροντας θα είναι. Όσο κι αν είναι μάταιος,  το ξέρω, ο αγώνας εγώ το νοιώθω χρέος μου να μην εγκαταλείψω.   Ο άνθρωπος γεννήθηκε αθάνατος να είναι μα κάποιο λάθος έγινε κι άρχισε να πεθαίνει κι όμως δεν έπαψε ποτέ κι ακόμη το ελπίζει ότι  μετά τον θάνατο, αιώνια θα ζήσει.   Πιστεύει στην  ανάσταση που κάποτε θα γίνει γιατί αθάνατη ψυχή, πιστεύει διαθέτει.                                Πάν  Καρτσωνάκης  

Αθάνατοι, οι άνθρωποι σαν σύννεφα και κύμα.

Εικόνα
Σαν σύννεφο στον ουρανό που λεύτερο φαντάζει μα πάντοτε ο άνεμος μπορεί να το τρομάζει να του αλλάζει σχήματα, το πάει όπου θέλει, τ’ ανθρώπου είναι η ζωή κατάλαβα εν τέλει. Οι άνθρωποι σαν κύματα μουγκρίζουν, αγριεύουν, θεριεύουν και λυσσομανούν, χορεύουν, ταξιδεύουν. Στο τέλος και τα κύματα σαν άνθρωποι θα σβήσουν σε κάποια βράχια στις ακτές θα’ λθουν να ξεψυχήσουν. Αθάνατοι, οι άνθρωποι σαν σύννεφα και κύμα που ένας πάντα γίνεται από μονάδα χύμα.                                          Καρτσωνάκης Πάν

Υπάρχει ο Δαίδαλος αλλά και ο Ίκαρος.

Εικόνα
Όπως στα όνειρο μας δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα, έως ότου να ξυπνήσουμε εκτός από το όνειρό μας,  έτσι και στη ζωή δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα, έως ότου να πεθάνουμε, από αυτό που βιώνουμε. Όπως στο όνειρο μας δεν υπάρχει άλλος που ονειρεύεται  έτσι και στη ζωή, δεν υπάρχει άλλος που ζει. Εγώ, εσύ, εμείς ονειρευόμαστε  και ο καθένας στο δικό του όνειρο συμμετέχει. Φοβάται και τρομάζει, στο όνειρό του  και το σώμα του αντιδρά ανάλογα. Ερωτεύεται και το σώμα του συμμετέχει. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στο όνειρο. Στη ζωή μόνο υπάρχουν. Κάποιοι περιορισμοί ωστόσο είναι μόνο  στο μυαλό μας  βαθιά ριζωμένοι  από τα μικράτα μας. Ποιος όμως βάζει αυτούς τους περιορισμούς  στο μυαλό και πότε; Σε ποια ηλικία μπήκαν στο μυαλό μας; Ποια γνώση μας επέβαλε αυτούς τους καθοριστικούς, για την μετέπειτα ζωή μας, περιορισμούς; Ποιος μας είπε ποια είναι τα όριά μας; Μήπως πάρα πολλά από αυτά τα όρια είναι ψεύτικα; Πως θα το ανακαλύψουμε; Περπατάμε στα δυο μας πόδια και όχι στα  τέσσερα όπως  κάναμε

Στην πιο μεγάλη τους γιορτή εκεί στην Ολυμπία.

Εικόνα
Ανέκαθεν οι Έλληνες, παρά τις διαφορές τους είχαν κοινή συνείδηση πως ήταν ένα έθνος. Μπορεί σαν κράτη πόλεων συχνά να πολεμούσαν η καθεμιά ηγέτιδα, των άλλων για να γίνει. Είχαν γιορτές όμως κοινές θεούς επίσης ίδιους. Πολιτισμός η γλώσσα τους, τα ήθη τους, οι νόμοι μαζί τους τα μετέφεραν όπου κι αν κτίσαν πόλεις όχι μονάχα μια και δυο, πολλές οι αποικίες. Στην πιο μεγάλη τους γιορτή εκεί στην Ολυμπία είχαν τιμή οι Έλληνες και μόνο να μετέχουν.                                 Πάν Καρτσωνάκης Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν μία σειρά αθλητικών αγώνων μεταξύ εκπροσώπων  των πόλεων-κρατών και ένας από τους πανελλήνιους αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα.  Oι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας  και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια, από το 776 π.Χ..  Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα  (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη αίγλη.  Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393  όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσ

Αυτή και τον ξεχώρισε σαν είδος στον πλανήτη.

Εικόνα
Ο άνθρωπος, με τη φωτιά, τεράστιο το άλμα που έκανε στην πρόοδο και στην εξέλιξή του. Αυτή και τον ξεχώρισε σαν είδος στον πλανήτη μα ίσως και αποδειχθεί και η καταστροφή του. Αναζητώντας συνεχώς ενέργεια να έχει για φωτισμό, για θέρμανση και στην παραγωγή του κατέφυγε στον άνεμο, στον ήλιο, στο πετρέλαιο και τέλος στα πυρηνικά δεν ξέρω και τι άλλο. Ο άνθρωπος σε ποταμό, μα συνεχώς διψάει Έτσι ο Τέσλα έγραψε κι ωστόσο είχε δίκιο.                                 Καρτσωνάκης Πάν   «Η ενέργεια βρίσκεται παντού και σε αφθονία.  Εμείς όμως διψάμε.  Μοιάζουμε με κάποιον που βρίσκεται πάνω σε μια βάρκα  που πλέει μέσα σ’ ένα ποτάμι, αλλά πεθαίνει από τη δίψα,  γιατί δε διαθέτει  ένα ποτήρι για να πιει νερό». Νίκολα Τέσλα Ο Νίκολα Τέσλα, ο άνθρωπος στον οποίον οφείλουμε  την ενεργειακή απελευθέρωση  και τις ασύρματες επικοινωνίες, ήταν ένας  από τους μεγαλύτερους εφευρέτες του 20ου αιώνα.  Όντας χαρισματικός μαθητής, οι δάσκαλοί του  τον κατηγόρησαν ότι αντέγραφε  επειδή έλυνε τα προβλήματα πο

Απρόβλεπτη μα και μικρή, που είναι η ζωή μας.

Εικόνα
Ένα βαρύ ζεμπέκικο σήκω να το χορέψεις τον χάροντα κατάμουτρα έτσι να κοροϊδέψεις   κι όπως θολώνει, το μυαλό, απ τις στροφές που παίρνεις  τον ουρανό από ψηλά κάτω στη γη τον φέρνεις.  Απρόβλεπτη μα και μικρή, που είναι η ζωή μας ένα τραγούδι, μια στροφή, ξανοίγουν την ψυχή μας. Με βάσανα μα και χαρές είναι ανάθεμα τη έχει ψηλά και χαμηλά, και ζάχαρη κι αλάτι. Μα η ζωή μονόπλευρα πολύ το συνηθίζει κάποιους,  ανθρώπους, μοναχά με πίκρες τους ποτίζει.                                            Πάν Καρτσωνάκης

Η τέχνη, η παιδική ματιά και το ανοικτό μυαλό!

Εικόνα
Τι είναι η τέχνη;  Να ένα καλό ερώτημα, που ωστόσο, όσες απαντήσεις  και να έχουν δώσει φωτισμένοι δημιουργοί και θεωρητικοί,  μέσα στους τόσους αιώνες πολιτισμού  και πάλι θα ήταν αδύνατο  να απαντηθεί. Και γιατί να απαντηθεί, άλλωστε;  Η ερώτηση από μόνη της και μόνο. με την ύπαρξή της,  εμπεριέχει  ήδη μία απάντηση.  Γιατί θα πρέπει να είναι κάτι το συγκεκριμένο η τέχνη;  Όλη μας η ζωή μήπως δεν είναι,  στην πραγματικότητα   ή τουλάχιστον  θα έπρεπε να είναι, μια εφαρμογή  της υψηλότερης τέχνης;  Της τέχνης της ζωής!  Η τέχνη του ευ ζην, όπως έλεγε και ο Αλέξανδρος, πως του είχε μάθει  ο δάσκαλός του Αριστοτέλης και φυσικά δεν εννοούσε την καλοπέραση.  Η τέχνη απλά έχει πολλές μορφές έκφρασης και η πιο σωστή ερώτηση  θα ήταν, πως μπορώ να βιώσω την τέχνη μέσα στη ζωή μου;  Η τέχνη υπάρχει μέσα στην ίδια τη ζωή και είναι άρρηκτα  συνδεδεμένη μαζί της και το μόνο που έχει ανάγκη είναι  τα “ανοικτά παιδικά μάτια” δίχως κουρτίνες,  όπως έλεγε  και κάποιος φίλος μου χαρακτηριστικά, παρά