Καρτσωνάκης Πάν

Η σιωπή είναι χρυσός, υπάρχει μία ρήση που την ασπάζονται πολλοί ως δείγμα της σοφίας. Ωστόσο λίγοι λένε πως, ο έλεγχος θα πρέπει να είναι πότε θα μιλάς και πότε θα σωπαίνεις. Μάλλον αυτό θα εννοούν διάλογο να κάνεις αφού ακούς και τι θα πουν οι άλλοι σαν μιλούνε κι αυτό γιατί ο άνθρωπος ανέπτυξε τον λόγο που είναι δείγμα του βαθμού, για τον πολιτισμό του.  Βαρβαρισμός, είναι αυτό: όπου δεν πίπτει λόγος, η ράβδος έρχεται μετά, «διάλογο» να κάνει.                                    Πάν Καρτσωνάκης

Απολείπειν ο θεός Aντώνιον Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί αόρατος θίασος να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές— την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει. Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου· μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι, πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο, κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) Αντί για άλλο, δικό μας σχόλιο: "Εγώ σου τα έλεγα και τα άκουγες παράλογα".