Καρτσωνάκης Πάν

Προσέξτε την λάμπα, για το φως, στην παρακάτω εικόνα. Τότε υπήρχε σιδηροδρομική γραμμή  που πήγαινε έως το λιμάνι; Ποιος μπορεί να μας πει με σιγουριά;

Κόρινθος, σε τζαμαρία ξενοίκιαστου καταστήματος. Πάλι καλά που το έσβησαν την άλλη μέρα. Από περιέργεια θέλω να μάθω τι ήθελαν να εκφράσουν.

Ποια είναι η γνώμη σας; Όλες οι απόψεις δεν είναι απαραίτητο να εκφράζουν πάντοτε και την δική μας άποψη (μακριά, από εμάς η λογοκρισία) αλλά τα δημοσιοποιούμε μήπως και γίνουν αφορμή για διάλογο αλλά όχι με χυδαίους χαρακτηρισμούς. Πολιτισμένο διάλογο επιθυμούμε. Έναν γόνιμο διάλογο με επιχειρήματα όμως. Υ.Γ: Δυστυχώς, το αστείο είναι  ότι έχουμε "κατηγορηθεί" από "δημοκράτες" για δημοσιεύσεις άρθρων  επειδή αυτοί δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις  που διατύπωναν, οι αρθρογράφοι. Για μας τους δημοσιογράφους και τους αναλυτές, η βαβούρα, η ανακατωσούρα  και η μπερδεψοδουλειά είναι βούτυρο στο ψωμί μας.  Οι χαμηλές διαφορές, τα πολλαπλά σενάρια, οι δυσερμήνευτες προθέσεις  ατόμων και κομμάτων, δικαιώνουν τον ρόλο και αναβαθμίζουν την αξία μας.  Όσο ο απλός κοσμάκης θέλει ξεκαθαρισμένες συνθήκες γύρω του για να ξέρει  που βαδίζει, τόσο εμείς χαιρόμαστε όταν όλα είναι πιθανό να επισυμβούν. Κατά τούτα, μια εκλογική μάχη με απλή αναλογική ενσωματώνει ό,τι  καλύτερο είχαμε π

Είμαστε τυχεροί που μπορούμε και απολαμβάνουμε  ολόφρεσκα ψάρια Κορινθιακού  από τα καΐκια της πόλης μας. 

Θυμάμαι ακόμη τον κακό χαμό που είχε γίνει τότε  που μεταφυτεύτηκε αυτή η ελιά, στον χώρο,  μπροστά από το λαογραφικό μουσείο. Κάποιοι μάλιστα διακινούσαν και φωτογραφίες  για να αποδείξουν το αληθές των ισχυρισμών τους  ότι τάχα μου αυτή η ελιά φυτεύτηκε  δίχως τις ρίζες της και φυσικά η όλη μεταφύτευση  ήταν απλά ένα "θέατρο" και θα ξεραθεί. Τελικά,μάλλον έγινε θαύμα  και μετά από τόσον καιρό υπάρχει ακόμη εκεί.  Πάντως, καλό θα ήταν να το στερεώσετε και πάλι αυτό με τις πληροφορίες.

Σύμφωνα με την ιστορία που διδάσκεται σήμερα,  ο τελευταίος χρησμός που δόθηκε  από το Μαντείο των Δελφών, διά στόματος Πυθίας,  συνέβη το 362 μ.Χ. και αποδέκτης ήταν  ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου*,  ο Ιουλιανός ο Παραβάτης,  ο οποίος όταν αποφάσισε να εκστρατεύσει  κατά των Περσών έστειλε ανθρώπους να ρωτήσουν  στο μαντείο των Δελφών αν θα έπρεπε  να κάνει αυτή την εκστρατεία. Ο χρησμός αυτός που σήμερα όλοι γνωρίζουμε,  είναι ο εξής: «Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά,  ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μαντίδα δάφνην,  ου παγάν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ». Δηλαδή, σε απόδοση στα νεοελληνικά: «Πείτε στον βασιλιά, πως έπεσε κατάχαμα  το περίτεχνο οίκημα, κι ούτε ο Φοίβος Απόλλων  έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική,  ούτε πηγή ομιλούσα, και το ομιλών νερό στέρεψε». Ο χρησμός αυτός είναι ψευδέστατος από την πρώτη  ως την τελευταία του λέξη  και είναι ένα χριστιανικό εφεύρημα  που επινοήθηκε, 700 χρόνια αργότερα  από αυτόν τον υποτιθέμενο χρησμό,  από τον Βυζαντινό χρον