Καρτσωνάκης Πάν

Ο άνεμος και η βροχή, ο ήλιος, το φεγγάρι μπορούν να δώσουν έμπνευση στους ποιητές να γράψουν όπως αντιλαμβάνονται προσωπικά την φύση τους ποταμούς και τα βουνά αλλά και τα λουλούδια. Μα πιο μεγάλη έμπνευση ξεχωριστή τους δίνουν οι σκέψεις, τα αισθήματα ο άνθρωπος πως νιώθει όταν τα βέλη του μικρού θεούλη τον λαβώσουν ναρκώνοντας την λογική και κόβοντας τα φρένα. Ωστόσο είν΄ ο έρωτας διάχυτος στη φύση  γιατί αρχέγονος αυτός δημιουργός της είναι.                                    Πάν Καρτσωνάκης

Αδύνατον να το «δεχτώ» το σώμα να σαπίζει  που μέσα του «κατοίκησε» ο νους και η ψυχή μας. Απ’ ότι λένε, σαν ναός το σώμα μας πως είναι και κατ’ εικόνα του θεού κι ομοίωση επλάσθη.  Αφού δεν είναι άφθαρτο κι αθάνατο το σώμα τουλάχιστον να το ‘φτιαχνε αγέραστο κι ωραίο κι αυτό το λίγο πέρασμα απ’ την ζωή να είναι ευχάριστο κι ανώδυνο με γέλια και τραγούδια.  Κακώς πιστεύουν μερικοί  οι πόνοι πως αγιάζουν και πως τους δίνει ο θεός για να μας δοκιμάσει.                     Πάν Καρτσωνάκης ΕΝ ΤΩ MΗΝΙ AΘΥΡ Με δυσκολία διαβάζω στην πέτρα την αρχαία. «Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ». Ένα «Ψυ[χ]ήν» διακρίνω. «Εν τω μη[νί] Aθύρ» «Ο Λεύκιο[ς] ε[κοιμ]ήθη». Στη μνεία της ηλικίας «Εβί[ωσ]εν ετών», το Κάππα Ζήτα δείχνει που νέος εκοιμήθη. Μες στα φθαρμένα βλέπω «Aυτό[ν]... Aλεξανδρέα». Μετά έχει τρεις γραμμές πολύ ακρωτηριασμένες· μα κάτι λέξεις βγάζω — σαν «δ[ά]κρυα ημών», «οδύνην», κατόπιν πάλι «δάκρυα», και «[ημ]ίν τοις [φ]ίλοις πένθος»...

Οι νύχτες κρύβουν θαύματα που κλέβουν τα σκοτάδια τα νιώθεις σαν αρώματα κι αισθάνεσαι σαν χάδια. Μα στη ζωή μας τη μικρή ποιοι τάχα προλαβαίνουν να εξηγήσουν θαύματα και πως αυτά συμβαίνουν;   Φεγγοβολούν σαν αστραπές, οι έρωτες και σβήνουν μα παραμένουν θαύματα κι εξήγηση δεν δίνουν.   Τις νύχτες ανεκπλήρωτα, τα όνειρα θα μένουν όσες φορές κι αν έρθουνε όσο κι αν επιμένουν. Τους έρωτες σαν όνειρα και θαύματα θα ζούμε εμείς που δεν θα μάθουμε απ τ΄όνειρο να βγούμε.                                         Πάν Καρτσωνάκης

Η λέξη Δράκος, σημαίνει αυτός με το δυνατό,  διαπεραστικό και επιβλητικό βλέμμα. Ο Δράκος είναι ένα ένα ον που συναντάται  στην παγκόσμια Μυθολογία και παίρνει  διαφορετικές υπερφυσικές μορφές, όπως,  ανθρωπόμορφοι γίγαντες,  ακόμη και φτερωτά φίδια.  Οι Δράκοι κατέχουν μεγάλες δυνάμεις,  τόσο φυσικές  όσο και πιο λεπτές  και Πνευματικές.  Είναι φύλακες πολλές φορές  μεγάλων θησαυρών  και των μυστικών  της ζωής,  του θανάτου,  αλλά και της αθανασίας.  Επίσης σαν μεγάλοι  Δράκοι αναφέρονται και πολλοί  Σοφοί της Ανθρωπότητας. Οι Δράκοι ως μυθικά πλάσματα με σάρκα  και οστά, εμφανίζονται κυριολεκτικά σε όλες  τις μυθολογίες του κόσμου, ακόμα και  σε εκείνες  που χρονολογούμε να ξεκίνησαν  όταν ακόμα  η ανθρωπότητα ήταν νεότατη.  Αν και οι εμφανίσεις, ο χαρακτήρας  και οι ιδιότητές τους παραλλάσσονται  από τόπο σε τόπο, μας είναι πάντα σαφές  ότι μιλάμ...

Να μάθεις να φεύγεις  Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών. Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν. Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας. Να φεύγεις! Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές,  μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς. Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια,  ούτε ζακέτες για το δρόμο. Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια  κι ας έχει έξω και χαλάζι. Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια  όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο. Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις,  σε παρακαλώ. Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις  πως ο χρόνος σου τελείωσε. Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, κάποτε  θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου  (όλα τα βράδια και τα τραγούδια  δεν θα είναι ποτέ δικά σας). Αποδέξου το. Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες,  μέρη που περπάτησες. Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία  όσο νομίζεις. Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες,  με ουρανό κι αλάτι. Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι ...

Χαμογελώντας να διαβείς την πύλη του θανάτου όπως αρμόζει σε αυτούς που το ‘χουν καταλάβει πως η ζωή ανέκαθεν  σαν αστραπή πως ήταν. Απ’ το σκοτάδι στην ζωή και πάλι στο σκοτάδι. Μα φυσικά και την ζωή θα πρέπει ν’ αγαπάμε μα δεν αρμόζουν κλάματα σαν έλθει και το τέλος. Τον Κέρβερο μην φοβηθείς μπορείς να τον χαϊδέψεις και δίχως σάρκα γελαστά να μπεις μέσα στην βάρκα. Με τον Ερμή, ψυχοπομπό, αν πιάσεις και φιλίες θα σε περάσει δωρεάν ακόμη κι ο βαρκάρης.                                  Πάν Καρτσωνάκης 

Για όσους δεν κατάλαβαν, από την πάνω εικόνα,  ας διαβάσουν τι γράφει από κάτω. Πηγή