Καρτσωνάκης Πάν

Η φωτογραφία, ήταν από polaroid camera Υ.Γ: Από την Νέα Πέραμο  δεν περνούσαν μόνο οι Λοκατζήδες  

Έρχεται πάντα ξαφνικά και απαιτεί μονάχα μαζί της αποκλειστικά και όσες ώρες θέλει να την φροντίζω σαν μωρό ή σαν γριά γυναίκα. Μια μητριά που συνεχώς ζητώ την εύνοιά της. Πολλές φορές αισθάνομαι  αμήχανα μαζί της μπερδεύω και τα λόγια μου, λέω και σαχλαμάρες και το χειρότερο, μ’ αυτήν, που δεν με διορθώνει. Το πρόσωπό της έκφραση, ποτέ δεν μου ‘χει δείξει. Ένα ταξίδι, μια ζωή, αδιάκοπο σεργιάνι  μαζί με τσούρμο ποιητές που σκλάβους έχει κάνει.                                      Πάν Καρτσωνάκης  

Τι θάματα αλήθεια είναι το μάτι, το αυτί,  το μυαλό του παιδιού, πως ρουφούν αχόρταγα  τον κόσμο τούτο και γεμίζουν!  Ένα πουλί με κόκκινες, πράσινες,  κίτρινες φτερούγες, ο κόσμος,  και πως το κυνηγάει το παιδί να το πιάσει! Αληθινά, τίποτα δεν μοιάζει περισσότερο  με το μάτι του Θεού όσο το μάτι του παιδιού,  που, για πρώτη φορά, βλέπει  και δημιουργεί τον κόσμο.  Χάος ήταν πρωτύτερα ο κόσμος, τα πλάσματα  όλα, ζώα, δέντρα, άνθρωποι, πέτρες, έρεαν  αξεδιάλυτα μπροστά από το μάτι του παιδιού,  όχι μπροστά του, μέσα του,  όλα, σχήματα, χρώματα,  φωνές, μυρωδιές, αστραπές, και δεν μπορούσε  να τα στερεώσει, να βάλει τάξη.  Ο κόσμος του παιδιού δεν είναι καμωμένος  από λάσπη ν’ αντέχει, είναι από σύννεφο,  δροσερό αεράκι φυσούσε από τα μελίγγια  του παιδιού κι ο κόσμος πύκνωνε,  αραίωνε  κι αφανίζονταν.  Όμοια, πριν από τη Δημιουργία,  θα περνούσε και από το μάτι του Θεο...

Δύο Έλληνες πασίγνωστοι στο διεθνές στερέωμα,  ο γίγαντας του πνεύματος Νίκος Καζαντζάκης  και η λαμπερή Μελίνα Μερκούρη,  απολαμβάνουν τον ήλιο. Η «Ασκητική» του εδώ και χρόνια αποτελεί  ένα μανιφέστο που επηρεάζει ποικιλοτρόπως  τις νεανικές συνειδήσεις.  Εμβληματικό έργο του είναι η εκ 33.333 στίχων  «Οδύσσεια», η οποία, σε αντίθεση με το ταξίδι  προς τα έξω που επιχειρεί ο ομηρικός Οδυσσέας,  σε αυτήν ο Καζαντζάκης-Οδυσσέας επιχειρεί  μια κατάβαση στον εσωτερικό του χώρο.  Ο Νικηφόρος Βρεττάκος τη χαρακτήρισε το έπος  της μεταμοντέρνας εποχής σημειώνοντας  χαρακτηριστικά ότι ο ποιητής σαν άλλος Βούδας  «έφαγε όλα τα φύλλα της μουριάς  και τα έκανε μετάξι». Ο ίδιος ο Καζαντζάκης βλέπει τη ζωή του  σαν έναν διαρκή ανήφορο, μια αέναη πάλη. Λέει χαρακτηριστικά στο τελευταίο  αυτοβιογραφικό χειρόγραφό του, στον πρόλογο  του βιβλίου του «Αναφορά στο Γκρέκο»:  «Τέσσερα στάθηκαν τ' αποφασιστικά σκ...

Ακίνδυνος καρχαρίας έκοβε βόλτες στο λιμάνι μας! Πληροφορίες λένε πως φέτος, την Πασχαλιά,  η Κόρινθος θα την γιορτάσει με αρνιά  στην κεντρική μας πλατεία! ΕΔΩ Ήλθε και τσίρκο, στην πόλη μας,  μετά από πολλά χρόνια με κλόουν,  ακροβάτες και θηριοδαμαστές!  Ελέφαντες παρέλασαν, για διαφημιστικούς λόγους  στον κεντρικό μας δρόμο Εθνικής Αντίστασης. Από αύριο κιόλας θα ξεκινήσουν οι παραστάσεις του.

Δάσκαλος ήταν ο Ελευθέριος Ντάφλος και δίπλα του η γυναίκα του....από εκδρομή. Ανάμεσα στους μαθητές είναι και ο γιος του  (αργότερα καθηγητής)  Γεώργιος Ντάφλος  και ο αδελφός μου Γεώργιος Καρτσωνάκης,  όπως και πολλοί άλλοι Κορίνθιοι εκείνης της γενιάς. Το Πέμπτο Δημοτικό σχολείο της πόλης στεγαζόταν  στις θρυλικές παράγκες επί της Βασιλίσσης Σοφίας  που μετονομάστηκε σε Γεωργίου Παπανδρέου.

 

 

Ο Πήγασος ήταν το κύριο σύμβολο  της Αρχαίας Κορίνθου, αποτυπωμένος  στους διάσημους Κορινθιακούς Στατήρες  (ασημένιο νόμισμα μεγάλης αξίας),  και αποτελεί και σήμερα το έμβλημα  του Δήμου Κορινθίων  και της πόλης της Κορίνθου. Το φτερωτό άλογο, γεννήθηκε από την ένωση του Ποσειδώνα  με τη Γοργόνα Μέδουσα κοντά στις πηγές του Ωκεανού,  είναι σύμβολο του υδάτινου στοιχείου.  Δαμάστηκε από τον ήρωα Βελλεροφόντη, τον σημαντικότερο  και μεγαλύτερο  ίσως ήρωα των Κορινθίων,  που κατέχει την θέση αυτή ακριβώς επειδή  κατάφερε να υποτάξει τον Πήγασο με τη συνδρομή της Αθηνάς  που του έδωσε τα χαλινάρια, τη στιγμή που έπινε νερό  στην Άνω Πειρήνη στον Ακροκόρινθο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πήγασος εκτός από σύμβολο του υδάτινου στοιχείου,  διαθέτει και την ικανότητα να δημιουργεί πηγές νερού,  αφού του αποδίδονται  η Άνω Πειρήνη και η Κρήνη των Μουσών  στον Ελικώνα, η καλούμενη και Ιπποκρήνη. Σε μεταγενέ...