Ωστόσο την Ιθάκη τους ποτέ δεν την ξεχνούσαν
Γοργόνας γάλα βύζαξαν, οι Έλληνες, πιστεύω κι από παιδιά, της θάλασσας, άκουγαν τις σειρήνες που τους νανούριζαν γλυκά, φούσκωναν το μυαλό τους το μέγα κράτος θαλασσών, μια μέρα να γνωρίσουν. Πάντα στις φλέβες μας κυλά, αλάτι μες το αίμα που είναι απ την θάλασσα και βγαίνει στον ιδρώτα το βλέπεις και στα δάκρυα, κληρονομιά προγόνων. Ε, όχι δεν απέθαναν, μα ζουν στα κύτταρά μας. Ωστόσο την Ιθάκη τους ποτέ δεν την ξεχνούσαν μια Πηνελόπη ήθελαν, πιστή, να τους προσμένει. Πάν Καρτσωνάκης