Καρτσωνάκης Πάν

Υπάρχει μία περίεργη λογική  στους διάφορους διαγωνισμούς  που έχουν να  κάνουν με την τέχνη. Η τέχνη δεν είναι αγώνας δρόμου  που θα κόψει  κάποιος  πρώτος το νήμα στον τερματισμό  αλλά δυστυχώς  από αρχαιοτάτων  χρόνων ήταν  και είναι  και δημόσιες σχέσεις αλλά και  με πολλούς άλλους  αστάθμητους παράγοντες  να παίζουν ρόλο. Δεν πρέπει να παίρνουμε λοιπόν  τους διαγωνισμούς  στα σοβαρά παρά μόνον  ως  αφορμή για δημόσιες σχέσεις. Ναι, δημόσιες σχέσεις και βραβεία που πολύ απλά  θα μπουν στο βιογραφικό μας  αλλά που μας απομακρύνουν τις περισσότερες φορές  από την ίδια την ουσία  της τέχνης  εκτός και αν τους δούμε σαν  αυτό που είναι και μόνο  δηλαδή σαν παιχνίδι δημοσίων σχέσεων. Να φανταστείτε  ένα πρόχειρο παράδειγμα,  ΟΙ ΝΕΦΕΛΕΣ του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ δεν είχαν πάρει το πρώτο  αλλά το τρίτο βραβείο τότε που  πρωτοπαίχτηκαν. Ένα άλλο παράδειγμα εί...

Ο πονηρός ο άνθρωπος είναι σαν ένα δέμα με όμορφο περίβλημα που μέσα έχει βόμβα. Είναι δικό σου πρόβλημα πόσο κοντά του θα ‘σαι και πόσα περιθώρια, εσύ, θα του χεις δώσει. Υπάρχει και περίπτωση να είναι συγγενής σου οπότε αναπόφευκτα θα έρχεται κοντά σου. Ακόμη πιο χειρότερα, να σ’ έχει ξεγελάσει, μ’ αυτόν τον άνθρωπο, μαζί, ο έρωτας να δένει. Ο πονηρός, ο άνθρωπος, πάντοτε καιροσκόπος Με μία βδέλλα, θα ‘λεγα, απόλυτα πως μοιάζει.                                             Πάν Καρτσωνάκης

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου) θεσπίστηκε  και τηρείται παγκόσμια από τα Ηνωμένα Έθνη το 1992.  Εορτάζεται σε όλον τον Πλανήτη προωθώντας την κατανόηση  σε θέματα  αναπηρίας και την κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων  αξιοπρέπειας και ευημερίας των ατόμων με αναπηρία.  Επιδιώκει την αύξηση του βαθμού ένταξης των ατόμων με αναπηρία  σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής,  οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.  Η αρχική της ονομασία ήταν  «Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες»  Πηγή

Ψάχνω να βρω τον «άνθρωπο», πως έλεγε μας είπαν μα όχι πόσοι σήμερα το ίδιο λένε, ψάχνουν χωρίς ωστόσο να τον βρουν αφού με λάθος τρόπο ψάχνουν τον «άνθρωπο» κι αυτοί όπως κι ο Διογένης. Αν θέλεις «άνθρωπο» να βρεις με άλφα κεφαλαίο θα κάνεις πρώτα κάθαρση, όπως κι ο Διογένης. Τότε μονάχα και μπορεί, δικαίωμα να έχεις  να ψάχνεις, μάταια μπορεί, μα θα ‘χεις την ελπίδα. Αιώνες τώρα τριγυρνά, σκιά ο Διογένης κι ακόμη ψάχνει μάταια, τον «άνθρωπο» να εύρει.                                  Πάν Καρτσωνάκης

Μέσα στον ύπνο το μυαλό σε κόσμους ταξιδεύει  δίχως κανόνες λογικής, της φυσικής τους νόμους. Μπορείς πετάς σαν τα πουλιά και με θεριά παλεύεις κι όταν στριμώχνεσαι ξυπνάς λίγο προτού πεθάνεις. Όπως ξυπνώντας ξαφνικά ο νους μας δραπετεύει θα ήθελα το σώμα μου το ίδιο να μπορούσε και κάποιοι λένε το μπορεί και σ’ άλλους κόσμους πάει  γιατί το σώμα το φθαρτό, που φαίνεται, δεν είναι ...παρά το όχημα σ’ αυτό το γήινο ταξίδι.  Ακόμη και στον Όμηρο βλέπει κι αναγνωρίζει, στον Άδη, φίλους και γνωστούς τότε ο Οδυσσέας.                                   Πάν Καρτσωνάκης