Μακάρι να ‘μουν ποιητής, σ’ αρχαίο Ιερατείο.
Σαν αεράκι δροσερό, σελήνη που φωτίζει άνθος με χρώμα κι ευωδιά ευχάριστη θα μείνεις στη θύμησή μου πάντοτε κι όσον καιρό υπάρχω θα ζεις μέσα στους στίχους μου, που έγραψα για σένα. Μακάρι να ‘μουν ποιητής σ’ αρχαίο Ιερατείο για σένα μύθο να ‘φτιαχνα αστερισμός να γίνεις, και τ’ όνομά σου πάντοτε οι άνθρωποι να λένε ακόμη κι αν δεν είδανε ποτέ την ομορφιά σου. Θα έμενες αιώνια να λάμπεις σαν αστέρι έστω κι αν Πούλια βάπτισαν κάποιοι την Αλκυόνη. Πάν Καρτσωνάκης Ο μύθος της Αλκυόνης 1. Στα πολύ παλιά χρόνια, στην αρχαία Ελλάδα ζούσε μια θεά που την έλεγαν Αλκυόνη. Η Αλκυόνη ήταν κόρη του θεού των ανέμων Αιόλου και της Αιγιάλης, θεάς της ακτής. 2. Η Αλκυόνη ήταν ένα έξυπνο και χαρούμενο κορίτσι. Όταν μεγάλωσε πολλά παλικάρια ήθελαν για αυτές τις χάρες να την πάρουν για γυναίκα τους. 3. Σε μια πόλη της Θεσσαλίας, την όμορφη Τραχίνα, ζούσε ο βασ...