Καρτσωνάκης Πάν

Κάποιος είπε ότι σήμερα οι Έλληνες είναι ένας λαός μεταπρατών.  Ίσως να τον ενόχλησε η ναυτιλία μας, δυσανάλογα μεγάλη  για τη χώρα τούτη δω, τη μικρή και ασήμαντη.  Ε, λοιπόν, πάντα ήτανε ένας λαός μεταπρατών οι Έλληνες.  Η γη, σκουπιδαριό του Θεού που πέταξε όσα βράχια του περισσεύανε,  άμα κι έφτιασε την Ευρώπη, φτωχιά, ντούρα και περήφανη,  δεν έδινε απλόχερα τον καρπό της για να θρέψει τον κόσμο της.  Η ελιά φύτρωνε πάνω στις απότομες πλαγιές για να καλύψει  το έλλειμμα από τα αραιά κοπάδια με λίπος φυτικό.  Ίσως νάτανε και το κλίμα που την ανάγκασε να φυτρώνει σε τούτες  τις Μεσογειακές άκρες.  Μπόλικο το σταφύλι, λιγοστό το σιτάρι.  Όμως κανένας Έλληνας δεν σκοτίστηκε για την φτώχεια της γης του.  Τη γλέντησε τούτη τη φτώχεια.  Στη μεγάλη, τη δυνατή Αθηναϊκή Δημοκρατία,  τότε τον χρυσό καιρό της, οι «ελεύθεροι πολίτες» περνάγανε κοτσάνι  με φακή, κρασάκι και κριθαρένιο ψωμί.  Αραιή και γιορταστικ...

Το Ισραήλ είναι πρόφαση, μισούν την Ελλάδα. Κώστας Στούπας Αν μια τρομοκρατική οργάνωση εισέβαλε και εξόντωνε  μερικές εκατοντάδες Έλληνες πολίτες στην Ήπειρο, τη Μακεδονία  ή την Κρήτη και στη συνέχεια αποσυρόταν για να κρυφτεί σε κάποια  γειτονική χώρα - αναρχούμενη ή απλώς ανεκτική  (ακόμη και υποστηρικτική) - ποιο θα ήταν το καθήκον  της ελληνικής πολιτείας; Δεν θα έπρεπε να τους εντοπίσει  και να τους παραπέμψει στη δικαιοσύνη;  Και αν προέβαλαν ένοπλη αντίσταση, δεν θα όφειλε  να τους εξαλείψει;  Αν μια γειτονική χώρα ή μια πληθυσμιακή ομάδα εντός της επικράτειας  δίνει άσυλο στους εγκληματίες δεν πρέπει να έχει συνέπειες; Αυτό δεν είναι ο πυρήνας της έννοιας της ασφάλειας  που κάθε κράτος οφείλει να προσφέρει στους πολίτες του; Αυτό το κράτος δεν ονειρεύεται κάθε δημοκρατικός πολίτης;  Δημοκρατικός με την έννοια του κοινωνικού συμβολαίου:  όπου το μονοπώλιο της βίας εκχωρείται στο κράτος, με αντάλλαγμα  την εγγ...