Καρτσωνάκης Πάν

Η «Μαύρη Αθηνά» και οι «αφροκεντριστές» (Από το βιβλίο του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη:«Μη-συμβατικές θεωρίες:  Οι κερδοσκόποι του “ελληνισμού”  και ο φενακισμός των αφελών» - ΚΥΡΟΜΑΝΟΣ, Θεσσαλονίκη 2007) Τον Μάρτιο του 1987 κυκλοφόρησε ο Α΄ τόμος  ενός βιβλίου [Martin Bernal:  «Black Athena»:  The Afroasiatic Roots of Classical Civilization –  The Fabrication of Ancient Greece 1785-1985 («Μαύρη Αθηνά»:  Οι Αφροασιατικές Ρίζες  του Κλασσικού Πολιτισμού - Το «κατασκεύασμα»  της Αρχαίας Ελλάδας 1785-1985)] που πέρασε μάλλον  απαρατήρητο.  Το μόνο έντυπο που δημοσίευσε μια δισέλιδη παρουσίαση  του βιβλίου  ήταν η παλιά νεοϋρκέζικη εβδομαδιαία εφημερίδα  της αμερικανικής  μαρξιστικής αριστεράς «Guardian»  (που έκλεισε το 1992)  και παρ’ όλες τις επίμονες προσπάθειες του συγγραφέα  κανένα σοβαρό έντυπο δεν ασχολήθηκε με το βιβλίο. Το 1991 κυκλοφόρησε ο Β΄ τόμος («Black Athena»:  The Archaeological and Documentary Evidence  (Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες και οι μαρτυρίες των τεκμηρίων),  προκαλώντας

Κάτι παρόμοιο έχω δει κι εγώ στην Κόρινθο.

  Άποψη της Κορίνθου  από τους πρόποδες  του Ακροκορίνθου.  Διακρίνεται ιππικό  ( σε καλπασμό). Stackelberg:  «La Grèce, vues pittoresques et topographiques»,  Παρίσι, 1834.

Από αριστερά προς τα δεξιά: Τάκης Μανάσης,  Εγώ,  η μητέρα μου  και η Ξαδέλφη μου,  Σταματία (Τίνα) Κρητικού-Μανάση Η μητέρα μου και ο Τάκης έχουν πλέον φύγει.

  Yπάρχουν λέξεις αλλά και φράσεις τις οποίες  πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε λάθος  στην καθημερινή μας ζωή.  Το αστείο είναι πως κατά πάσα πιθανότητα  δεν θα μάθουμε να τις λέμε σωστά  στο άμεσο μέλλον  κι όλα αυτά γιατί  η δύναμη της συνήθειας  καμιά φορά είναι ισχυρότερη ακόμα  κι από τη διάθεσή μας για μάθηση! Το άρθρο δεν είναι οδηγός γραμματικής,  ωστόσο εμείς επιλέξαμε κάποιες  από τις πιο συνηθισμένες φράσεις που μας παγιδεύουν  και σας τις παρουσιάζουμε.  Ας ελπίσουμε πως την επόμενη φορά  που θα τις ξεστομίσουμε θα έχουμε τουλάχιστον  σκεφτεί καλύτερα!  Την ιδέα μας έδωσε το antikleidi.com. «Χαίρετε!» Είναι ευχή.  Δηλαδή να χαίρεστε!  Γράφεται με έψιλον και όχι «χαίρεται» (ό,τι θυμάται). «Κύριε/κυρία/Δεσποινίς» Προσφωνούμε πάντα κύριο και κυρία κάποιον  που δεν γνωρίζουμε  και τον ζητάμε πάντα σαν κύριο ή κυρία  στο τηλέφωνο σε τρίτους  ακόμα κι αν είναι κολλητός μας  και παίζουμε μαζί σφαλιάρες.  Το «δώσε μου το Μανώλη λιγάκι» όταν τηλεφωνούμε  στην δουλειά του  δεν δείχνει