Καρτσωνάκης Πάν

Όταν λέμε την απλή συνηθισμένη φράση: -Ένα κιλό ζυμωτό ψωμί δεν κυριολεκτούμε. Ζητώντας να αγοράσουμε αυτό το βασικό αγαθό,  λέμε ένα σωρό ψέματα. Ούτε κιλό είναι πια, το ένα κιλό ψωμί,  ούτε φυσικά ζυμωτό, με την κυριολεκτική έννοια  του όρου, αφού δεν είναι προϊόν φυσιολογικής ζύμωσης. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν είναι,  λέω εγώ τώρα, ούτε ψωμί από Έλληνες. Θα μου πείτε όμως ότι υπερβάλω. Ίσως και να το έκανα, για να γίνει πιο εντυπωσιακός  ο πρόλογος και να τραβήξω την προσοχή σας  κάτι που επιθυμώ. Αυτοί που ξέρουν όμως το μέγεθος της υποκρισίας,  και για να σπάσουν πλάκα μαζί μας,  δίνουν και ονομασίες όπως χωριάτικο  ή ολικής άλεσης στα διάφορα (πολλές φορές από εισαγόμενη κατεψυγμένη ζύμη) αρτοσκευάσματα.  Κάπως έτσι ονοματίζουμε, άλλοτε από συνήθεια  και άλλοτε από σκοπιμότητα, πολλά και διάφορα  στην καθημερινή μας ζωή  κουτσουρεύοντάς τα ανελέητα και τελικά  κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας  αλλά κυρίως τον εαυτό μας κοροϊδεύουμε. Κάπως έτσι κουτσουρεμένη μπορεί να είναι  και η

Όταν κατέφθασε στο Ναύπλιο  τον Ιανουάριο  του 1833,  ο 17χρονος τότε  βασιλιάς Όθωνας,  συνοδευόταν από Βαυαρούς  συμβούλους  και αξιωματούχους.  Στο Ναύπλιο παρέμεινε για τους επόμενους  11 μήνες, όμως, το διάστημα εκείνο  πολλοί Βαυαροί ακόλουθοι του προσβλήθηκαν  από κοιλιακό τύφο και πέθαναν. Λίγα χρόνια αργότερα, στη μνήμη τους,  ο πατέρας του Όθωνα,  Λουδοβίκος Α’  ζήτησε από τον Βαυαρό γλύπτη,  Κρίστιαν Ζίγκελ   να φιλοτεχνήσει ένα γλυπτό μνημείο.  Εκείνος έχοντας ως πρότυπο τον λέοντα  της Λουκέρνης του Μπέρτελ  Θορβάλντσεν, σμίλευσε πάνω σε βράχο  στο συνοικισμό Πρόνοια,  ένα τεράστιο γλυπτό που έχει τη μορφή  λιονταριού που κοιμάται. Κάτω από αυτό υπάρχει χαραγμένη γερμανική  επιγραφή,  όπου πληροφορεί το κοινό  για την ιστορία του κοιμώμενου λιονταριού.   Ο γλύπτης δεν επέλεξε τυχαία να κοιμάται  το λιοντάρι, αφού ο κοιμώμενος  «Λέων των Βαυαρών», όπως είναι γνωστός, συμβολίζει  τον αιώνιο ύπνο του θανάτου. Το γλυπτό, που είναι ένα από τα σημαντικότερα  του 19ου αιώνα στην