Καρτσωνάκης Πάν

Η ομορφιά που διαρκεί την ώρα που η μέρα για κάποια δευτερόλεπτα στη δύση ξεψυχώντας με λιγοστό φωτίζοντας τη φύση ένα γύρω τα σύννεφα στον ουρανό της θάλασσας το κύμα. Είναι στιγμές που μαγικά, οι άνθρωποι τις νοιώθουν. Κάτι αλλάζει μέσα τους, κάποιους τους συνεπαίρνει τους κάνει λίγο ποιητές και σαν ερωτευμένους και τους βυθίζει σ’ έκσταση ή τους απογειώνει. Ηλιοβασίλεμα, θεοί, σε «ζωγραφίζουν» μόνο που σαν κρασί, οι άνθρωποι,  μεθούν όταν σε βλέπουν.                                            Καρτσωνάκης Πάν

Πάρα πολλοί άνθρωποι με ρωτούν  - Είναι η φωτογραφία τέχνη;  -Όχι, τους απαντώ.  Η φωτογραφία δεν είναι τέχνη είναι τεχνική.  Πότε η φωτογραφία είναι τέχνη,  πρέπει να ρωτάτε. Η φωτογραφία είναι μία τεχνική, όπως και τόσες άλλες,  που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, και για να εκφραστεί.  Με αυτό το σκεπτικό οι ζωγράφοι όπως και οι ποιητές θα έπρεπε να αναρωτιόνται κάθε φορά αν η γραφή και η ζωγραφική είναι τέχνη,  γιατί όποιος χρησιμοποιεί πινέλα και χρώματα, λέξεις και γραφίδα δε σημαίνει ότι πάντοτε κάνει τέχνη. Οι λέξεις, που όλοι χρησιμοποιούμε καθημερινά, είναι το εργαλείο της ποίησης.  Αλλά και οι ποιητές, όποτε γράφουν, γράφουν πάντοτε ποίηση; Η φωτογραφία άλλωστε, έχει πάρα πολλές εφαρμογές. Εργαλείο είναι λοιπόν η φωτογραφική μηχανή που αιώνες και πριν ανακαλύψουν τη μόνιμη αποτύπωση του ειδώλου χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι. Τι μεγαλύτερη τιμή υπάρχει για έναν καλλιτέχνη,  για παράδειγμα ζωγράφο ή μουσικό,   γλύπτη ή φωτογράφο,...

 

Νεοσύλλεκτοι σιτίζονται από την καραβάνα! Φαντάρε-φαντάρε που πας  πάρε την καραβάνα σου κι έλα να φας.  

Αυτό το ποδήλατο  (γερμανικό goebel του 1954)   το είχε κάποιος  πριν από 50 χρόνια  και περισσότερα μάλλον.  Μπορεί και 70 χρόνια. Για πάρα πολλά χρόνια βρισκόταν εγκαταλελειμμένο να σαπίζει ώσπου ένας μερακλής, ο φίλος μου ο Παναγιώτης, φρόντισε και το επανέφερε  στην αρχική του κατάσταση. Καμαρώστε το!!!!!!! Δεν είναι κουκλί;  

Επιθυμίες Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό, με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά -- έτσ' η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν' αξιωθεί καμιά της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωϊ της φεγγερό. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1904)  Desires Like beautiful bodies of the dead  who had not grown old and they shut them, with tears,  in a magnificent mausoleum, with roses at the head and jasmine at the feet -- this is what desires resemble that have passed without fulfillment; with none of them having achieved a night of sensual delight, or a bright morning. Konstantinos P. Kavafis (1904)