Καρτσωνάκης Πάν

Αθάνατα Πατριωτικά Τραγούδια από το Έπος του 40 1. Έκτακτον Ανακοινωθέν (Κώστας Σταυρόπουλος) 2. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά 3. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ -  Στον Πόλεμο Βγαίνει ο Ιταλός 4. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Βάζει ο Ντούτσε τη Στολή του 5. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ -  Το Τραγούδι του Μωριά 6. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Το Τραγούδι της Λευτεριάς 7. ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΗΤΤΑΚΗ - Το Μάραβο το Πόγραδετς 8. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Χειμώνας 9. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ -  Μας Χωρίζει ο Πόλεμος 10. ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ - Κορόιδο Μουσολίνι 11. ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ - Ντούτσε Ντούτσε 12. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Το Καινούργιο Φεγγάρι 13. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Δύο Αγάπες (στην Καρδιά μου έχω κλείσει) 14. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Χωριό μου, Χωριουδάκι μου 15. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Τάκου-Τάκου (Ο Αργαλειός μου) 16. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ - Πω-Πω!  τι Έπαθε ο Μουσολίνι 17. ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ -  Το Τανγκό της Ψαροπούλας 18. ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΣΙΔΕΡΗΣ - Μέρα Νύχτα με Ντουφέκι 19. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΤΖΑΣ - Απάνω στο Αργυρόκαστρο 20. ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ - Όταν θα ρθεις 21. ΚΑΚΙΑ ΜΕΝΔΡΗ - Ο Ψευδοκαίσαρας 22. ΔΑΝΑΗ - Άντε στο Καλό 23. ΔΑΝΑΗ - Το Μυστικό τη

Υπάρχουν νύχτες που το φως αργεί πολύ να έλθει σου δίνουν την εντύπωση πως δεν θα ξημερώσει. Οι ώρες, λες και πέτρωσαν ή έπεσαν για ύπνο κι εγώ κοιτάζω το κενό σαν κάτι να προσμένω. Όσο δεν πέφτω, στο κενό, δεν παύει να υπάρχει Ο ποιητής, το έγραψε, και άδικο δεν είχε. Μα πειρασμός τεράστιος και μια αμφιβολία αν όντως είναι το κενό αυτό που με τρομάζει. Όποιος φοβάται το κενό, ποτέ δεν πέφτει μέσα μα δεν θα μάθει, το κενό, αν ήταν φαντασία.                                     Πάν Καρτσωνάκης Το «κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του.                                                Οδυσσέας Ελύτης 

Φυσικά, οι παλιοί Κορίνθιοι την αναφέρουμε ακόμη  ως Φλοίσβο εκεί που εδώ και χρόνια δεσπόζει  ο Πήγασος αλλά το επίσημο όνομα της πλατείας,   ακόμη και πριν την τοποθέτηση του Πηγάσου  (επί δημαρχίας Σήφη Κόλια) ήταν  ως πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου. Εκεί λοιπόν τοποθετήθηκε επί δημαρχίας  Αλέξανδρου Πνευματικού, η προτομή του Βενιζέλου. Υ.Γ:Αφορμή για την υπενθύμιση αυτή  και ένας ακόμη λόγος ήταν, όταν στην παρέλαση  της 28ης Οκτωβρίου 2021 άκουσα την εκφωνήτρια  να αναφέρεται στην πλατεία Παναγή Τσαλδάρη  (δηλαδή με την επίσημη ονομασία της)  όταν οι Κορίνθιοι την αναφέρουν ως “Περιβολάκια”  αλλά την πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου  την ανέφερε ως Φλοίσβο και όταν την ρώτησα  γιατί σε αυτήν την πλατεία δεν αναφέρεται  με την επίσημη ονομασία της μου έδειξε  το γραπτό κείμενο που της είχαν δώσει  και μου είπε ότι έτσι αναφέρεται  νέτα σκέτα ως ΦΛΟΙΣΒΟΣ. Να συμπληρώσω μόνο ότι απουσιάζει παντελώς  και μια ταμπέλα που να αναφέρει  το όνομα της πλατείας  ενώ παλαιότερα υπήρχε.

 

Αγαπημένη μου, μεσ' το Καλπάκι σ' ένα ρέμα κουρνιάσαν οι στρατιώτες βουτώ τη λόγχη μου στο αίμα, δέξου τις λέξεις μου τις πρώτες είναι οι λέξεις μετρημένες σαν τις στιγμές μου εδώ πάνω κι είναι οι σκέψεις μου δοσμένες ως την στιγμή που θα πεθάνω. Αχ, τί να σου γράψω αγαπημένη; Εδώ συμβαίνουνε πολλά, γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά... Είμαι καλά... Ό,τι να γράψω δεν μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά... Είμαι καλά... Μα να... Επίθεση αρχίζει πάλι, νομίζω πως σου τα 'πα όλα... Τώρα είναι η στιγμή είναι πολύ μεγάλη, τώρα μιλούν τα πολυβόλα... Τι να σου γράψω αγαπημένη, εδώ συμβαίνουν πολλά... Γύρω μου δέκα σκοτωμένοι αλλά είμαι καλά... Είμαι καλά... Ό,τι να γράψω δεν μου φτάνει, τα λίγα εδώ είναι πολλά κι αν μάθεις πως έχω πεθάνει, είμαι καλά... Είμαι καλά. Στίχοι: Πυθαγόρας Μουσική: Γιώργος Κατσαρός Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40  ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΕΛΛΑΣ "ΑΛΒΑΝΙΑ"..

Θα μπορούσα να αισθανθώ αυτή την εμπειρία. Οι άνθρωποι με προσπέρασαν και με κοίταξαν με ντροπή,  μέσα στην ατυχία μου.  Μόνο μία κυρία είχε την καλοσύνη να με ταΐσει. Ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Συχνά ξεχνάμε πόσο ευλογημένοι είμαστε.  Σίγουρα δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει το αύριο, γι ‘ αυτό θα πρέπει,  από μόνο του, να δείχνουμε περισσότερη κατανόηση και συμπόνοια,  και αν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη,  να βοηθήσουμε με όλη μας την καρδιά. Γι αυτό αφού τελείωσα αποφάσισα να περπατήσω  και να δώσω φαγητό και $ 100 σε κάθε άστεγο που είδα. Έκλαιγαν και ήταν πολύ ευγνώμονες.  Όπως είπε και ο Mahatma Ghandi:  “γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.” Ρίτσαρντ Γκιρ Πηγή