Καρτσωνάκης Πάν

Επτά το πρωί, Δευτέρα.  Ώρα για πρωινό και ειδήσεις στο Διαδίκτυο.  Μόνο που τη συγκεκριμένη ημέρα …δεν υπάρχει δίκτυο.  «Η σύνδεση απέτυχε» ξανά και ξανά.  Τηλεφωνήματα σε αγουροξυπνημένους φίλους.  Έχουν το ίδιο πρόβλημα.  Η πρώτη παρόρμηση, αυτοματισμός σχεδόν, η πληκτρολόγηση στο google  της ερώτησης «Τι συμβαίνει με το Ίντερνετ;».  Η δεύτερη, η αναζήτηση πληροφοριών στα ειδησεογραφικά σάιτ  και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.  Προφανώς, χωρίς Ίντερνετ, τίποτα από αυτά δεν είναι εφικτό.  Και τώρα;  Η μόνη πληροφορία μπορεί να προέλθει από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης.  Κι αυτά όμως, έχουν σε μεγάλο βαθμό «μπλοκάρει»,  λόγω προβλημάτων στις τηλεπικοινωνίες.  Το μόνο βέβαιο είναι πως το πρόβλημα έχει εκδηλωθεί ταυτόχρονα  σε όλον τον πλανήτη.  Αν κρατήσει για λίγες ώρες, θα είναι το πρώτο θέμα στα νυχτερινά  δελτία ειδήσεων ανά την υφήλιο.  Αν όμως κρατήσει για μέρες ή εβδομάδες, τότε τα πράγματα «σκουραίνουν»:  τα πάντα, από την τηλε-εκπαίδευση μέχρι την εργασία  και από τα δίκτυα ύ

 

Είναι ο άνθρωπος που πραγματοποίησε το εκπληκτικό έργο του αρχαίου Δίολκου, και κατάργησε την δουλεία. Επί εποχής του η Κόρινθος ανυψώθηκε σε δύναμη και ακμή και έφθασε να γίνει θαλασσοκράτειρα. Εκτός όμως αυτού ο Περίανδρος υπήρξε και κοινωνικός αναμορφωτής, νομοθέτησε κατά της ασωτίας, πολυτέλειας, εύρεση εργασίας σε φτωχούς και φορολογίας των πλουσίων. Προστάτευσε τα γράμματα και τις τέχνες και κατέστησε την αυλή του κέντρο πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Αυτός και ο πατέρας του έκαναν πολύ μεγάλη ζημιά στην Δωρική αριστοκρατία 200 οικογένειες φεουδαρχών Βακχιαδών που για πάρα πολλά χρόνια κυβερνούσε την πόλη κράτος της Κορίνθου. Τα πλοία διέλκονταν πάνω σε τροχοφόρο όχημα( "ολκός νεών"),  περνουσαν τον πλακοστρωτο αυτο δρομο,που το πλάτος του κυμαίνονταν  από τρία έως πέντε μέτρα και μεταφερονταν με ασφαλεια απο νερο σε νερο. Ο Δίολκος υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα έργα της μηχανικής  των αρχαίων Ελλήνων,που καταφερε να ενωσει τα λιμάνια που υπήρχαν  κατά την

 Έτσι κι αλλιώς ο καθένας καταλαβαίνει  αυτό που του αρέσει ως αληθινό. Η ανάρτηση έχει σατιρικό και μόνο σκοπό.

Ώρα καλή στην στράτα της. Δημήτρης Καμπουράκης Δεν μ’ άρεσε η είδηση ότι φεύγει από την Ελλάδα η Ίνγκεμποργκ.  Όπως επίσης με ενόχλησε σφόδρα η ενημέρωση της ότι σε κάποιον  σκοτεινό δρόμο της (Ύδρας;) της πέταξαν μια πέτρα που της έσκισε το μέτωπο.  Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν τα επικροτεί αυτά και κανένας δημοκρατικός  πολίτης δεν αποδέχεται ούτε δικαιολογεί τη βία εναντίον οποιουδήποτε. Όπως εξήγησα και σε προηγούμενο κείμενο μου επί του θέματος, είμαστε  Ευρωπαίοι πολίτες σε μια δημοκρατική χώρα, έχουμε στέρεα άποψη  για το τι είναι σωστό και τι λάθος, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όλων  να έχουν τη γνώμη τους και να τη διατυπώνουν ελεύθερα, αλλά δεν τρώμε  και αμάσητες τις κατηγορίες που εκτοξεύει ο κάθε τυχάρπαστος εναντίον μας.  Θεωρούμε καλοδεχούμενο όποιον θέλει να παραμείνει στην Ελλάδα,  αλλά δεν θα βάλουμε και τα κλάματα αν κάποιος δεν μας γουστάρει  και φύγει για το πατρικό του. Κατά τούτο, ώρα καλή στη στράτα της κι αέρας στα πανιά κι ούτε πουλί  πετούμενο να μην βρεθεί μπ

Αναφανδόν υπέρ της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα  στην Ελλάδα τάσσεται άρθρο γνώμης που φιλοξενεί η εφημερίδας  Guardian (Simon Jenkins),  όπου προεξοφλείται –μετά βεβαιότητας- ότι μια μέρα κάποια  βρετανική κυβέρνηση θα τα επιστρέψει στην Αθήνα  και το μόνο ερώτημα που εγείρεται είναι ποιος θα είναι  ο Βρετανός πρωθυπουργός που θα κερδίσει την διαχρονική εκτίμηση  και τις ευχαριστίες της Ελλάδας. Όπως σημειώνεται, ο προφανής υποψήφιος ήταν σίγουρα ο B. Johnson,  ο οποίος μάλιστα είχε καλέσει το 1986 την Ελληνίδα υπουργό Πολιτισμού  Μελίνα Μερκούρη να μιλήσει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης  για να προωθήσει το αίτημα επιστροφής των μαρμάρων. Ωστόσο, προσθέτει ο συντάκτης, αυτή την εβδομάδα γίναμε μάρτυρες  μιας ακόμα αθέτησης υποσχέσεων από την πλευρά του Johnson,  ο οποίος υπαναχώρησε οχυρωμένος πίσω από το επιχείρημα  περί αρμοδιότητας του Βρετανικού Μουσείου. Επισημαίνεται ωστόσο ότι όποιος έχει δει το άλλο μισό της ζωφόρου  του Παρθενώνα, που τώρα εκτίθεται στο χαρακτηριζόμε

Η μάχη του Μαραθώνα αποδείχθηκε  πολύ σημαντική για τους Έλληνες.  Η μάχη ήταν καθοριστική στιγμή στην ιστορία  της αθηναϊκής δημοκρατίας, καθώς έδειξε  τι μπορούσαν να πετύχουν με ενότητα  και αυτοπεποίθηση.  Κατά τους σύγχρονους ιστορικούς,  "η νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα  έδωσε στους Έλληνες την ευκαιρία να επιζήσουν  για τρείς αιώνες, όποτε και ανάπτυξαν  αξιόλογο πολιτισμό,  στη βάση του οποίου υπάρχει  όλος ο δυτικός πολιτισμός" Ο Τζών Στιούαρτ Μιλ είχε δηλώσει  ότι «η μάχη του Μαραθώνα,  ως γεγονός στη βρετανική ιστορία,  είναι πιο σημαντική από τη μάχη του Χάστινγκς». Φαίνεται ότι ο Αθηναίος τραγικός ποιητής Αισχύλος  θεωρεί ότι η συμμετοχή του στον Μαραθώνα  ήταν το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή του  (ανώτερο κι απ' την Ορέστεια και τους Πέρσες του)  δεδομένου ότι έγραψε το παρακάτω επίγραμμα: Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεύθει μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας· ἀλκὴν δ’ εὐδόκιμον Μαραθώνιον ἄλσος ἂν εἴποι καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος Αυτός ο τά