Καρτσωνάκης Πάν

Η θεά Αθηνά είχε γεννηθεί σύμφωνα με τις παραδόσεις  του δωδεκάθεου την 28η Εκατομβαιώνος,  περί τον δεκαπενταύγουστο δηλαδή.  Εκείνη την ημέρα, η πόλις- κράτος της Αθήνας, γιόρταζε  με θυσία εκατό βοών- εξ ου και ο όρος «εκατόμβη».  Η θυσία, σήμαινε ότι οι θεοί θα χόρταιναν με…. την τσίκνα  (και κάποια από τα εντόσθια)  και οι προσκυνητές- ο λαός- θα απολάμβαναν κρέας.  Που τότε δεν περιλαμβανόταν και τόσο συχνά στη διατροφή. ΠΗΓΗ

 

Ιερέας και ανθρωπολόγος και αν είναι  υπαρκτό πρόσωπο φυσικά τα λέει  και ποιος θα το θυμάται αν δεν γίνει έτσι; Πόσες φορές και για πόσες περιπτώσεις  δεν έβγαιναν οι προφήτες -καλικάντζαροι  να προβλέψουν το τέλος, για παράδειγμα του κόσμου; Να θυμίσω μόνο το ημερολόγιο των ΜΑΓΙΑ.

Αυτό, διότι εμείς φταίμε, για αυτήν την κατάσταση,  όπως έγραψε, σε σχόλιό του, αντιδήμαρχος, παρακαλώ!

Όταν λέμε «όπα»,  εκπέμπουμε θετική δόνηση! Την πρώτη φορά που διάβασα τα "Ορφικά" το 1982  από το θαυμάσιο βιβλίο  (εκδόσεις Εγκυκλοπαίδειας Ηλίου)  αυτό που μου προκάλεσε εντύπωση  δεν ήταν μόνο η σοφία των κειμένων. Οι αστρονομικές γνώσεις.  Η θεμελίωση του ηλιοκεντρικού συστήματος  από τους Ορφικούς.  Ο πλούτος των λέξεων    (ωροτρόφος, πυρίδρομοι   αστέρες, ηερόπλαγκτος, εύδρομος, ροιζήτωρ,κυκλοελίκτος,  εκήβολος, γη βιοθρέπτειρα,  αιώνιον έδρανον, ομβροτόκος)  άπειρες λέξεις-άστρα που φωτίζουν  ατραπούς της γνώσεως  στο λαβύρινθο του μυαλού. Δεν μπορούσα τότε να εκτιμήσω,  να συνειδητοποιήσω  την άφθαρτη Αξία τους.............. Έμεινα όμως έκπληκτος όταν  στην πρώτη ανάγνωση συνάντησα την λέξη «όπα»  στα «Αργοναυτικά»  (στίχοι 249-277) «Αυτάρ εγώ φόρμιγγα τιτηνάμενος μετά χερσί, μητρός εμής εκέρασσ’ ευτερπέα κόσμον αοιδής, και οι από στηθέων όπα λείριον εξελόχευσα» δηλαδή: -«Μετά αφού τανυσα με τα χέρια μου την φόρμιγγα  (κιθάρα) τους κέρασα με το τερπνόν τραγούδι  της