Είσαι μία σκόνη μη ορατή αλλά ταυτόχρονα όλο το σύμπαν.

Ένα καλό βιβλίο ή ένα ενδιαφέρον άρθρο,

 σε ένα περιοδικό, είναι η καλύτερη παρέα

 για τις μικρές και μοναχικές νυχτερινές ώρες, 

που μπορείς να μοιραστείς εσύ και το μυαλό σου.

Το μυαλό σου να σε ταξιδεύει ελεύθερο με τη μυρωδιά

του φρέσκου καφέ και το τσιγάρο να καίει στο τασάκι, 

λιβάνι στην έμπνευση!

Δίπλα σου το στυλό και το χαρτί, να κρατάς σημειώσεις

και η μουσική να γεμίζει το τοπίο με την παρουσία της.

Όλοι οι άλλοι να κοιμούνται 

(εκτός από σένα και κάτι άλλα «φαντάσματα»)

και συ σαν κολασμένος να γυρνάς από σελίδα σε σελίδα

και σαν να πίνεις αίμα από τα ίχνη που άφησαν

κάποιοι άλλοι κολασμένοι πριν από σένα.

Πίνεις αίμα και σου πίνουν, έτσι καθώς "ανασταίνεις"

 κάποιους που πέρασαν από τον υλικό κόσμο μας, 

σε άλλα επίπεδα πνευματικά, αφήνοντάς μας

την αγωνία τους.

Κάποιους που με έκπληξη, πολλές φορές, 

ανακαλύπτεις πόσο ίδιοι με σένα είναι.

Σου τραβούν συνεχώς κουρτίνες μπρος από τα μάτια σου

 αποκαλύπτοντας πόσο πιο απλά είναι όλα 

αλλά και πόσο σύνθετα.

Ανακαλύπτεις το σύμπαν μέσα σε μια σκόνη, 

που δεν είναι ούτε καν ορατή. 

Ανακαλύπτεις το σύμπαν μέσα σου 

και μέσα στα όνειρά σου.

Νιώθεις το σύμπαν μέσα σου να γεννιέται 

και να πεθαίνει συνεχώς.

Και είσαι σίγουρος ότι σαν κι εσένα υπήρχαν, 

υπάρχουν και θα υπάρχουν χιλιάδες.

Είσαι ο ένας αλλά και μέρος του όλου.

Είσαι μία σκόνη μη ορατή

αλλά ταυτόχρονα όλο το σύμπαν.

                   Πάν Καρτσωνάκης