Όπως αρμόζει σε αυτούς που το ‘χουν...καταλάβει....

Χαμογελώντας να διαβείς, την πύλη του θανάτου

όπως αρμόζει σε αυτούς που το ‘χουν καταλάβει

πως η ζωή ανέκαθεν  σαν αστραπή πως ήταν.

Απ’ το σκοτάδι στην ζωή και πάλι στο σκοτάδι.

Μα φυσικά και την ζωή θα πρέπει ν’ αγαπάμε

μα δεν αρμόζουν κλάματα σαν έλθει και το τέλος.

Τον Κέρβερο μην φοβηθείς μπορείς να τον χαϊδέψεις

και δίχως σάρκα γελαστά να μπεις μέσα στην βάρκα.

Με τον Ερμή, ψυχοπομπό, αν πιάσεις και φιλίες

θα σε περάσει δωρεάν ακόμη κι ο βαρκάρης. 

                   Πάν Καρτσωνάκης 

Στη Θεογονία αναφέρεται 

«Κέρβερος ωμηστής Αΐδεω κύων χαλκεόφωνος πεντηκοντακέφαλος», 

(= Κέρβερος άγριος σκύλος του Άδη, με ηχηρή φωνή και 50 κεφάλια), 

ενώ ο Όμηρος γνωρίζει μεν τον σκύλο αυτό αλλά όχι το όνομά του. 

Σύμφωνα με τον Αισχύλο, γεννήθηκε από την ένωση δυο τεράτων, τ

ου Τυφώνα και της Έχιδνας και ήταν αδελφός του Όρθρου

 (παραπλήσιου μυθικού άγριου σκύλου), της Χίμαιρας 

καθώς και της Λερναίας Ύδρας.

 Σύμφωνα με τον Ακουσίλαο τον Αργείο, αδελφός του 

ήταν και ο αετός που έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα.

 Η παρουσία του εξασφαλίζει την παραμονή των νεκρών 

στον Κάτω Κόσμο αλλά και την αδυναμία των ζωντανών

 να εισέλθουν σε αυτόν.

Ο πορθμέας του Άδη, μετέφερε με τη βάρκα του,

 τους νεκρούς από τη μια όχθη

 του ποταμού Αχέροντα στην άλλη, όπου βρισκόταν 

η είσοδος του Άδη. 

Οι νεκροί έπρεπε να πληρώσουν στον Χάροντα

 έναν οβολό για τα ναύλα.