Η άνοιξη είναι το ποίημα της φύσης.

Κουράστηκα, κάθε χρονιά, ενώ την περιμένω

αυτή να φτάνει ξαφνικά στον ύπνο να με πιάνει

Έτσι απλά κι αθόρυβα οι μυγδαλιές ν’ ανθίζουν

κι ολόγυρα οι μέλισσες τρελό χορό να στήνουν. 

 

Κάθε χρονιά την καρτερώ, μετρώντας τις ημέρες

κι αυτή μπουκάρει ξαφνικά και μας τρελαίνει όλους

φορώντας ένα άρωμα, μεθυστικό που φτάνει

ακόμη και σ’ ανήλιαγα υπόγεια μες τις πόλεις.

 

Την άνοιξη δεν γίνεται κανείς να εμποδίσει

εκτός κι αν έχει δύναμη την γη να σταματήσει.

                             Πάν Καρτσωνάκης

Υ.Γ: Η άνοιξη είναι το ποίημα της φύσης.

Η Ποίηση θυμάται ότι ήταν μια προφορική τέχνη, 

προτού γίνει γραπτή τέχνη.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, 1899-1986, 

Αργεντινός συγγραφέας

Όπως όλοι οι άνθρωποι, ο ποιητής είναι ένας

 φυλακισμένος του εαυτού του, αλλά αυτός 

καταφέρνει να πετάει με το κλουβί του.

Grégoire Lacroix, 1933 

Γάλλος ποιητής & συγγραφέας

Σκέψου μόνο την Άνοιξη 

σαν μια όμορφη νεράιδα 

και σαν θεά.

Σκέψου σαν να είναι ο χειμώνας

ένα κουκούλι

που μέσα του είναι φυλακισμένο

ένα σκουλήκι που δραπετεύει

με πολύχρωμα φτερά σαν πεταλούδα.

 

Θα ζήσει τόσο λίγο, 

πετώντας από ανθό σε ανθό, 

κι ωστόσο αυτό μπορεί και ν αξίζει

όσο και μια αιωνιότητα

 

Σκέψου την Άνοιξη σαν να ήταν σε νάρκη

μέσα σε ανήλιαγες σπηλιές

και κάτω από πάγους, 

κάτι μέτρα χωμένη στο χώμα

μαζί με τα τζιτζίκια.

 

Σκέψου τα λουλούδια 

που ανθίζουν την Άνοιξη 

σαν υψωμένες γροθιές 

να διώξουν τα σύννεφα.

Σκέψου μόνο την Άνοιξη

που για να γεννηθεί 

καρτερά τις ιδανικές συνθήκες

αναπαραγωγής 

που συντυχαίνουν 

όλο και πιο δύσκολα.

 

Κάθε φορά που στο ημερολόγιο

βλέπω πως ήλθε ο Μάρτιος

δεν σκέφτομαι παρά μόνο ότι η άνοιξη

σπάζοντας τα δεσμά της κόρης

που την κρατούσαν στη λησμονιά

του κάτω κόσμου

έρχεται σιγά- σιγά και πάλι 

στους ζωντανούς

κι όλο αυτό μοιάζει με ανάσταση.

 

Σκέψου λοιπόν την Άνοιξη

σαν να είναι ανάσταση

γιατί είναι μία επανάσταση.

            Κάρτσωνάκης Πάν