Δεν ξέρω τι πιστεύετε πως είναι η αλήθεια, μα παραδόσεις σαν κι αυτήν ασκούν μια γοητεία.

Λένε πολλά για τις γιορτές, Χριστούγεννα ως Φώτα

για παγανά που της ζωής το δέντρο πριονίζουν

ολοχρονίς, αλλά προτού να κόψουν καταφέρουν

βγαίνουν απ’ τα λαγούμια τους, στα σπίτια μας και μπαίνουν.

Δεν ξέρω τι πιστεύετε πως είναι η αλήθεια

μα παραδόσεις σαν κι αυτήν ασκούν μια γοητεία

και ζωντανές παρέμειναν, τόσες γενιές, αιώνες

καλικαντζάροι κι ο χοντρός, γεράκος με τα δώρα.

Τόσα πολλά πιστεύουμε, ψέματα στην ζωή μας

αλλά τουλάχιστον αυτά, κακό δεν θα μας κάνουν.

Πάν Καρτσωνάκης

Οι καλικάντζαροι ζουν στα έγκατα της γης και όλο τον χρόνο πριονίζουν

το δέντρο της ζωής με σκοπό να το κόψουν.

Όταν φτάνουν πολύ κοντά στον στόχο τους, την παραμονή των Χριστουγέννων,

βγαίνουν στην επιφάνεια της γης από φόβο μην τους πέσει η γη στο κεφάλι

ή για να γιορτάσουν το επίτευγμά τους.

Μένουν μαζί με τους ανθρώπους μέχρι των Φώτων, όπου με τον αγιασμό

των υδάτων αναγκάζονται να επιστρέψουν μέσα στη γη.

Αυτό το χρονικό διάστημα -το Δωδεκαήμερο- είναι αρκετό για να αναγεννηθεί

το δέντρο της ζωής κι έτσι οι Καλικάντζαροι ξεκινούν από την αρχή

το πριόνισμά του μέχρι την επόμενη παραμονή των Χριστουγέννων.

Καρτσωνάκης Πάν