Ένα βιβλίο είμαστε που σιγά-σιγά μας διαβάζει ο Χρόνος!

ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Ο θάνατος δεν πονάει !

Αντίθετα.

Είναι ένα είδος ταξιδιού

 με πολυτελές ποταμόπλοιο.

Πρώτη θέση. Διαδρομή Αχερουσία!

Ο θάνατος!

Απλώς σπουδή απουσίας απ τους διπλανούς.

Δεν μπορεί ο καθένας να πλεύσει

 προς την Κόρινθο!

Εγώ απεκδύομαι της επιθυμίας . . . . .

Η Κόρινθος είναι ένα τραύμα

που αιμορραγεί αναμνήσεις και μούστο .

Το δρόμο προς την Κόρινθο

μου τον φράζουν οι πολλοί τάφοι των φίλων

 που ταξίδεψαν.

Δεν αντέχω πλέον να μετράω κυπαρίσσια.

Βιάζομαι να γίνω κι εγώ ένα κυπαρίσσι!

 Για συντροφιά !

 Μιχάλης Χελιώτης

Από την ποιητική συλλογή

 Αδυσώπητο ΜΩΒ του 1999

Η σημερινή μου εγγραφή ας είναι ένα ελάχιστο

μνημόσυνο στον ποιητή που μου εξήγησε κάποτε

τι ακριβώς κάνει ένας ποιητής, πως ζει αλλά κυρίως

για ποιον λόγο αξίζει να ζει και να γράφει.

Τι ακριβώς είναι η ποίηση Μιχάλη, θυμάμαι

πως τον είχα ρωτήσει κάποτε και κείνος χαμογέλασε

και μου απάντησε:   - Δεν έχω την παραμικρή ιδέα

και πίστεψέ με αυτό ακριβώς είναι η ποίηση.

Πόσο δίκιο είχες κι ας με ξάφνιασε τότε η απάντησή σου.

Για επίλογο θα σου αφιερώσω κι ένα ποίημα 

που σου άρεσε,

όπως κάποτε μου είχες πει 

όταν το διάβασες στο χειρόγραφο.

Απ το καντήλι άναβα θυμάμαι το τσιγάρο 

και μου λεγε η μάνα μου - μα δε φοβάσαι Χάρο; 

Είναι μεγάλη γρουσουζιά νεκρούς να κοροϊδεύεις 

Το θάνατο με τη ζωή ποτέ να μη μπερδεύεις! 

Ο θάνατος και οι νεκροί

είναι του άλλου κόσμου. 

Στον άλλον είναι ζωντανοί,

μαζί τους και ο γιος μου! 

Πώς έτρεμε, φοβότανε, η μάνα μου θυμάμαι 

κάθε φορά που έλεγα, έτσι για να γελάμε 

-Όνειρο είμαι αλλουνού και ζω όσο κρατήσει 

και θα πεθάνω ξαφνικά, αυτός όταν ξυπνήσει! 

       Πάν Καρτσωνάκης

Φίλοι μου, κάθε εποχή έχει τους ποιητές της! 

 Οι ποιητές όμως έχουν όλες τις εποχές μέσα τους.

Η πρώτη εικόνα, της εγγραφής μου 

είναι του εικαστικού Ντίνου Πετράτου.