Σαν τα μπουμπούκια που στο φως της άνοιξης ελπίζουν.
Κάποιοι που νύχτες τριγυρνούν μονάχοι στα σκοτάδια
με ανεκπλήρωτες ευχές, με ψυχικά σημάδια
αερικά και γραφικοί που ‘ναι στον κόσμο ξένοι,
μπορείς να πεις ρομαντικοί, σαλοί κι αλλοπαρμένοι.
Αλαφροΐσκιωτοι μπορεί, μιλούν συνήθως μόνοι
ακροβατούν στην λογική, μα ένα τους γλιτώνει
σαν Δον Κιχώτες ξέχωροι θα ζουν ως να πεθάνουν
στον κόσμο που ‘ναι μέσα τους, στα όνειρα που κάνουν.
Σαν τα μπουμπούκια που στο φως της άνοιξης ελπίζουν
μα καίγονται στον παγετό ποτέ τους δεν ανθίζουν.
Πάν Καρτσωνάκης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου