Οι φρούδες ελπίδες για ένα λάμπρο μέλλον.
ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΊ
Οι όρκοι που δώσαμε απέραντης αγάπης.
Τα χάδια που δώσαμε σε κάμποσα κορμιά
υποσχόμενοι αιώνια πίστη.
Οι φρούδες ελπίδες για ένα λάμπρο μέλλον.
Το μέλλον που λύγισε
από την αβάσταχτη πορεία της ζωής.
Τα πιο ευαίσθητα όνειρα που κάναμε
και καταπατήσαμε εν τέλει
και αυτά τα απατηλά σ αγαπώ
που σχεδιάσαμε πάνω στα τετράδια
των παιδικών μας χρόνων.
Ήρθαν ξαφνικά σαν άγγελοι ψυχής
και έτσι αστραπιαία εξαφανίστηκαν.
Μια αύρα ήταν,δρόσισαν την ψυχή μας.
Λαθρεπηβάτες της ζωής, σύντροφοι φευγάτοι.
Φύγανε ανεπιστρεπτί.
Μείναμε εμείς να τα αναπολούμε
ίσως ακόμη να τα καρτερούμε
γιατί όπως λέει ο λαός:
"Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ".
Γεωργία Κόλλια
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου