Όσοι τους όρκους δεν τηρούν είναι καταραμένοι.

Το γράψαμε στην αμμουδιά, τα κύματα το σβήσαν

μα το ‘χαν δει τα σύννεφα στον ουρανό το πήγαν

το έμαθαν και τα πουλιά και στους θεούς το είπαν 

κι εκείνοι το ‘παν στον θεό, του έρωτα, να ξέρει.

Επίορκοι σταθήκαμε κι αυτό δεν συγχωρείται

είναι βαρύ αμάρτημα θα έπρεπε να ξέρεις.

Όταν πεθάνουμε σκιές κατάμονοι για πάντα

θα τριγυρνάμε άρωμα, σε κάποιους μία σκέψη.

Όσοι τους όρκους δεν τηρούν είναι καταραμένοι.

Ούτε στην λέμβο του να μπουν δεν θέλει ο βαρκάρης.

                                         Πάν Καρτσωνάκης