Ο αυτοδίδακτος που «έδωσε έκφραση πλαστική στο αληθινό μας πρόσωπο».(εικόνες)

Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ 

(πραγματικό όνομα: Θεόφιλος Κεφαλάς ή Κεφάλας 

(Βαρειά Λέσβου, 1870 - Μυτιλήνη, 22 ή 24 Μαρτίου 1934), 

γνωστός απλά και ως Θεόφιλος, ήταν αυτοδίδακτος 

Έλληνας λαϊκός ζωγράφος και αγιογράφος. 

Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητα

και η εικονογράφηση θρησκευτικών παραστάσεων 

και της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας.

Τον Ιούνιο του 1961 εγκαινιάστηκε μεγάλη έκθεση 

με έργα του Θεόφιλου στο Μουσείο του Λούβρου. 

Ήταν ο θρίαμβος του φουστανελά που κάποτε

τον αποκάλεσαν «σοβατζή».

Το κοσμοπολίτικο Παρίσι υποδέχθηκε 

τον Έλληνα αυτοδίδακτο καλλιτέχνη, 

τον «παρθένο μαθητή των αισθήσεων», ο οποίος,

κατά τον Οδυσσέα Ελύτη 

«έδωσε έκφραση πλαστική στο αληθινό μας πρόσωπο». 

Η έκθεση οφείλετο στον Τεριάντ, βαθύ πατριώτη 

και εμπνευστή κορυφαίων δημιουργών 

του 20ού αιώνα, που ανακάλυψε 

τον Θεόφιλο και προσέδωσε κύρος

στο έργο του, κινώντας το ενδιαφέρον 

της Ευρώπης, των διανοουμένων της εποχής. 

Ο «εν ξιφήρεις» φουστανελάς μπήκε στις αίθουσες 

του πιο λαμπρού μουσείου και οι Λουδοβίκοι

 συναντήθηκανμε τον Αντώνη Κατσαντώνη,

 τον Αθανάσιο Διάκο, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη,

 τον Μέγα Αλέξανδρο, την Αρετούσα.

Έργα απλά, ελεύθερα, γεμάτα φως, σοφία και γλαφυρότητα,

ενθουσίασαν τους επισκέπτες της έκθεσης 

«οι οποίοι εξεφράζοντο μετά θαυμασμού 

δια την πρωτοτυπίαν του ζωγράφου Θεόφιλου, που 

θεωρείται ως ο πρωτοπόρος της λαϊκής αυτής τεχνοτροπίας».

Πηγή