Aν και γνωρίζω, σίγουρα, τον μάταιο αγώνα.
Στα μαρμαρένια, τα λευκά, αλώνια των χαρτιών μου
με λίγες λέξεις προσπαθώ παλεύω να νικήσω
αν και γνωρίζω σίγουρα τον μάταιο αγώνα
ελάχιστοι τον νίκησαν, τον χρόνο, μην τους φάει.
Σαν τα ποτάμια είμαστε, οι άνθρωποι, πιστεύω
και ψάχνουμε την θάλασσα να βρούμε σε λιμάνι
όπως προσπάθησαν πιο πριν να κάνουν τόσοι άλλοι
μα χάθηκαν, οι πιο πολλοί και θάλασσα δεν βρήκαν.
Τρώει σκουριά τα σίδερα, και ο καημός ανθρώπους
και με τις λέξεις, στο χαρτί, παρηγοριά γυρεύω.
Πάν Καρτσωνάκης
.jpg)

Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου