Caen las vallas que sujetan los instintos, las memorias. Πέφτουν οι φράχτες που κρατούν τα ένστικτα, τις μνήμες..

Como un vagabundo,la mente,no da cuentas

Se descarrila a menudo y libre galopea.

No obedece ni órdenes,ni normas ,ni mandatos

ni a razones que riendas y lìmites le ponen.

Caen las vallas que sujetan los instintos, las memorias

Estas que estàn en las cèlulas muy bien ocultas.

Mas sobre todo en los suen̈os abren de par 

en par las puertas y con ìmpetu sin lìmites celebran.

Ojalà un suen̈o fuera tambièn nuestra vida

 y que al despertar,este,fuera nuestra muerte.

                                 Pan Kartsonakis

Την απόδοση, στην Ισπανική γλώσσα

έκανε η καθηγήτρια φιλόλογος των Ισπανικών.

                                Γεωργία  Κόλλια

Σαν τον αλήτη, το μυαλό, λογαριασμό δεν δίνει

Εκτροχιάζεται συχνά και λεύτερο καλπάζει.

Δεν υπακούει σ’ εντολές, σε νόρμες και κανόνες

σε λογικές που χαλινό και όρια του βάζουν.

Πέφτουν οι φράχτες που κρατούν τα ένστικτα, τις μνήμες

Αυτές που ‘ναι στα κύτταρα πολύ καλά κρυμμένες.

Μα προπαντός στα όνειρα διάπλατες ανοίγουν 

οι πύλες και ορμητικά χωρίς φραγμούς γιορτάζουν.

Μακάρι ένα όνειρο να ’ταν και η ζωή μας 

κι όταν ξυπνούσαμε, αυτό, να ‘ταν ο θάνατός μας.

                                      Πάν Καρτσωνάκης