Καρτσωνάκης Πάν

Ιερώνυμος: «Δεν πρόκειται να ανεχθώ την χυδαία απόπειρα  χρησιμοποίησης της Εκκλησίας μας»  Ως εδώ με την προσπάθεια εμπλοκής  κληρικών  στα εκλογικά δρώμενα Σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο: «Όποιος ισχυρίζεται  κάτι τέτοιο είτε ουδέν γνωρίζει από τα της Εκκλησίας και ουδεμία  επαφή έχει με Αυτήν, είτε, ηθελημένα και συνειδητά, βιάζοντας  την αλήθεια και την πραγματικότητα και παίζοντας δικά του  παιχνίδια, αποπειράται να Την απομειώσει,  να Την προσβάλει και να Την υβρίσει. Η Εκκλησία μας, όπως σοφά και έγκαιρα, είχε επισημάνει  ο μεγάλος προκάτοχός μου Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών  και πάσης Ελλάδος κυρός Σεραφείμ ούτε πολιτεύεται,  ούτε συμπολιτεύεται, ούτε αντιπολιτεύεται, ούτε ‘’κομματίζεται”  θα πρόσθετα εγώ, αλλά πορεύεται. Και την Εκκλησία μας  εκπροσωπεί και εκφράζει αποκλειστικά και μόνον η Ιερά Σύνοδος  της Ιεραρχίας μας και ο Πρόεδρός της,  ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος, και έτερος ουδείς. Ως εκ τούτου, δεν πρόκειται να ανεχθώ ούτε την χυδαία απόπειρα  χρησιμοποίησης της

Η τσουκνίδα στην αρχαιότητα έχαιρε μεγάλης  αναγνώρισης  από τους γιατρούς της εποχής.  Ο Διοσκουρίδης και ο Ιπποκράτης οι οποίοι την ανακάλυψαν, την χρησιμοποιούσαν  για την αντιμετώπιση και την ανακούφιση πολλών συμπτωμάτων και ασθενειών. Ο Ιπποκράτης σε ειδική συγγραφή βιβλίων με βάση τα βότανα και τα οφέλη τους  ανέφερε 60 διαφορετικές φυσικές θεραπείες για διάφορες ασθένειες με βάση  το φυτό αυτό, ενώ ο Γαληνός την συνιστούσε ως διουρητικό και καθαρτικό.  Με καταγωγή από την Ευρώπη η τσουκνίδα ανήκει στο γένος φυτών Urtica  της οικογένειας Urticaceae. Το όνομα τους προέρχεται από το λατινικό  ουσιαστικό uro που σημαίνει κάψιμο, ακριβώς λόγω του τσουξίματος  που προκαλεί όταν έρχεται σε επαφή με το δέρμα.  Υπάρχουν περισσότερα από 500 είδη σε όλο τον κόσμο, στην Ελλάδα όμως  ευδοκιμεί ιδιαίτερα λόγω του κλίματος και της χλωρίδας της χώρας μας. Ποιες είναι οι θεραπευτικές ουσίες της τσουκνίδας;… Είναι πλούσια σε βιταμίνες A, C, E, Κ, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, φυλλικό οξύ. Επίσης είναι

Το Κορίτσια στον ήλιο είναι μία αισθηματική ταινία  ελληνικής παραγωγής  του 1968 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη  και σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη.  Πρωταγωνιστούν οι Γιάννης Βόγλης,  Άνν Λόνμπεργκ, Βαγγέλης Καζάν,  Μιράντα Μυράτ και Κώστας Μπάκας. Ένας βοσκός θέλει να δώσει μερικά αμύγδαλα σε μια όμορφη  Αγγλίδα τουρίστρια.  Αυτή παρεξηγεί την ενέργειά του, φοβάται και αρχίζει να τρέχει.  Αυτός αρχίζει να τρέχει ξωπίσω της και σύντομα βρίσκεται  στη φυλακή κατηγορούμενος για απόπειρα βιασμού.  Μάταια τόσο η τουρίστρια όσο και ο βοσκός προσπαθούν  να πείσουν τον ενωμοτάρχη ότι δεν συνέβη τίποτα απολύτως.  Σύντομα, μια παράξενη ερωτική σχέση θα αναπτυχθεί μεταξύ τους,  αφού κανείς από τους δύο δε μιλάει τη γλώσσα του άλλου.  Μια σχέση που δεν φαίνεται να έχει κανένα μέλλον. Πηγή

 

Ο θείος μου,ο Παναγιώτης Καλάογλου. Δεινός ερασιτέχνης ψαράς.

 

Τα όνειρά τους πάντα έσπερναν, οι ποιητές, στον κόσμο πασπαλισμένα αίματα, ελπίδες μα και ψέμα. Με λέξεις μόνο έχτιζαν, τον κόσμο τους και ζούσαν στοές τριγύρω σκάβοντας, τούνελ για να ξεφύγουν. Ισορροπούν οι ποιητές, ακροβατούν στο τώρα, βυθίζονται μες τη στιγμή και πέφτουνε στο μέλλον.       Καρτσωνάκης Πάν 2009 "Ξέρεις ποια είμαι";  Ρώτησε η νύχτα κι έγειρε με νάζι το κεφάλι της.  Δεν περίμενε φυσικά καμία απάντηση από μένα.  Ακούμπησε τα δάκτυλά της πάνω στα αστέρια  και δείχνοντάς τα συμπλήρωσε  "Είμαι η ποίηση που γράφεται και πεθαίνει διαρκώς.  Είμαι η ποίηση που κανείς δεν έχει γράψει  κι όμως υπάρχω  Είμαι η ποίηση και θα υπάρχω  ακόμη κι όταν εσύ κι ο κόσμος σου θα έχετε σβήσει".  Συνέχισε να μου λέει διάφορα τέτοια  μα δεν την άκουγα πια.  Είχα «περάσει» στο επόμενο στάδιο  κι έβλεπα ένα όνειρο με σένα  που έτρεχες ξυπόλυτη στην παραλία  ντάλα μεσημέρι,    προσπαθώντας τάχα να μου ξεφύγεις  παιχνιδιάρικα και γελώντας φωνάζοντας  προκλητικά να σ ε πιάσω. 

Αυτά τα δύο αδέλφια δεν υπάρχουν πια στην ζωή.

Σκίτσα που σατιρίζουν την καθημερινότητά μας  και προκαλούν μερικά χαμόγελα αλλά πολύ  περισσότερο προβληματισμό  με τις αλήθειες που μας παρουσιάζουν.