Καρτσωνάκης Πάν

Πολλές φορές προφήτευσαν πως έρχεται το τέλος πότε με ολοκαύτωμα πυρηνικό και πότε με πανδημία που μπορεί να έχει διαφύγει τυχαία ή επίτηδες σε κάποιο εργαστήρι.  Από παιδί πολλές φορές έχω πολλά ακούσει ακόμη και πως ο Θεός Δευτέρα Παρουσία θα κάνει πολύ σύντομα από τις αμαρτίες που πλήθυναν στις μέρες μας και θα μας τιμωρήσει.  Πάντα υπάρχουν πρόθυμα μυαλά να τους πιστεύουν πως έχουν τάχα χάρισμα να βλέπουν και το μέλλον.                                          Πάν Καρτσωνάκης

Σαφέστατος αλλά είμαι ολίγον περίεργος  να μου εξηγήσεις πως τσουβαλιάζεις  (ελπίζω να μην το κάνεις)  όλους τους πολίτες ενός κράτους σε Σιωνιστές.  Ελπίζω να γνωρίζεις σφαιρικά το πρόβλημα  και όχι μονομερώς.  Υ.Γ: Επίσης θα ήθελα να μου κάνεις την χάρη και να μου εξηγήσεις αν γνωρίζεις την θεωρία που συμβολίζει εκείνο το Άλφα στον κύκλο με το οποίο υπογράφεις.

Αναφέρεται,όπως και η άλλη,  του Λιγουριού, από τον Παυσανία.

Ο άνεμος και η βροχή, ο ήλιος, το φεγγάρι μπορούν να δώσουν έμπνευση στους ποιητές να γράψουν όπως αντιλαμβάνονται προσωπικά την φύση τους ποταμούς και τα βουνά αλλά και τα λουλούδια. Μα πιο μεγάλη έμπνευση ξεχωριστή τους δίνουν οι σκέψεις, τα αισθήματα ο άνθρωπος πως νιώθει όταν τα βέλη του μικρού θεούλη τον λαβώσουν ναρκώνοντας την λογική και κόβοντας τα φρένα. Ωστόσο είν΄ ο έρωτας διάχυτος στη φύση  γιατί αρχέγονος αυτός δημιουργός της είναι.                                    Πάν Καρτσωνάκης

Αδύνατον να το «δεχτώ» το σώμα να σαπίζει  που μέσα του «κατοίκησε» ο νους και η ψυχή μας. Απ’ ότι λένε, σαν ναός το σώμα μας πως είναι και κατ’ εικόνα του θεού κι ομοίωση επλάσθη.  Αφού δεν είναι άφθαρτο κι αθάνατο το σώμα τουλάχιστον να το ‘φτιαχνε αγέραστο κι ωραίο κι αυτό το λίγο πέρασμα απ’ την ζωή να είναι ευχάριστο κι ανώδυνο με γέλια και τραγούδια.  Κακώς πιστεύουν μερικοί  οι πόνοι πως αγιάζουν και πως τους δίνει ο θεός για να μας δοκιμάσει.                     Πάν Καρτσωνάκης ΕΝ ΤΩ MΗΝΙ AΘΥΡ Με δυσκολία διαβάζω στην πέτρα την αρχαία. «Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ». Ένα «Ψυ[χ]ήν» διακρίνω. «Εν τω μη[νί] Aθύρ» «Ο Λεύκιο[ς] ε[κοιμ]ήθη». Στη μνεία της ηλικίας «Εβί[ωσ]εν ετών», το Κάππα Ζήτα δείχνει που νέος εκοιμήθη. Μες στα φθαρμένα βλέπω «Aυτό[ν]... Aλεξανδρέα». Μετά έχει τρεις γραμμές πολύ ακρωτηριασμένες· μα κάτι λέξεις βγάζω — σαν «δ[ά]κρυα ημών», «οδύνην», κατόπιν πάλι «δάκρυα», και «[ημ]ίν τοις [φ]ίλοις πένθος»...

Οι νύχτες κρύβουν θαύματα που κλέβουν τα σκοτάδια τα νιώθεις σαν αρώματα κι αισθάνεσαι σαν χάδια. Μα στη ζωή μας τη μικρή ποιοι τάχα προλαβαίνουν να εξηγήσουν θαύματα και πως αυτά συμβαίνουν;   Φεγγοβολούν σαν αστραπές, οι έρωτες και σβήνουν μα παραμένουν θαύματα κι εξήγηση δεν δίνουν.   Τις νύχτες ανεκπλήρωτα, τα όνειρα θα μένουν όσες φορές κι αν έρθουνε όσο κι αν επιμένουν. Τους έρωτες σαν όνειρα και θαύματα θα ζούμε εμείς που δεν θα μάθουμε απ τ΄όνειρο να βγούμε.                                         Πάν Καρτσωνάκης