Καρτσωνάκης Πάν

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε το 1780 στο Μαυρομάτι Καρδίτσας  και ήταν καρπός της σχέσης του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου  και της μοναχής Ζωής Ντιμισκή, αδελφής του κλέφτη Κώστα Ντιμισκή  και εξαδέλφης του οπλαρχηγού Γώγου Μπακόλα.  Μεγάλωσε με τους θετούς γονείς του, μία οικογένεια Σαρακατσάνων,  αφού η μητέρα του τον εγκατέλειψε μη αντέχοντας τον διασυρμό  μιας παράνομης σχέσης και πέθανε όταν ήταν οκτώ ετών.  Από τη μητέρα του, ο «γιος της καλογριάς» κληρονόμησε  τον ανυπότακτο χαρακτήρα του και την παροιμιώδη βωμολοχία του. ΠΗΓΗ Από μικρός στα βάσανα, ο γιος του Καραϊσκου. Ίσως γι’ αυτό τον φώναζαν κι αυτόν Καραϊσκάκη. Μεγάλωσε κι ανδρώθηκε πεντάρφανος σαν μούλος αυτό του διαμόρφωσε λένε τον χαρακτήρα. Πανέξυπνος σαν αλεπού ανδρείος σαν λιοντάρι. Σαν αετός περήφανος ιππότης των ορέων. Αφεντικά δεν ήθελε ο τόπος μας ν’ αλλάξει γι αυτό και κάποιοι φρόντισαν ύπουλα να σκοτώσουν.  Σαν παλικάρι έζησε κι έφυγε παλικάρι. Αθάνατος όμως θα ζει σαν άγιος στις καρδιές μας.               

Με έντονο καπνό στην περιοχή πίσω από τα βουναλάκια  μάλλον από καύση ξερών… ΠΗΓΗ

Μήπως κάποιος γνωρίζει τι ακριβώς  λέει αυτός που το ανέβασε και σε τι γλώσσα;

« Πατρίδα» Πάλε ξυπνάει της άνοιξης τ᾿ αγέρι στην πλάση μυστικής αγάπης γλύκα, σαν νύφη, η γη, πόχει άμετρα άνθη προίκα, λάμπει ενώ σβηέται της αυγής τ᾿ αστέρι. Πεταλούδες πετούν ταίρι με ταίρι, εδώ βουίζει μέλισσα, εκεί σφήκα· τη φύση στην καλή της ώρα εβρήκα, λαχταρίζει η ζωή σ᾿ όλα τα μέρη. Κάθε μοσχοβολιὰ και κάθε χρώμα, κάθε πουλιού κελάηδημα ξυπνάει πόθο στα φυλλοκάρδια μου κι ελπίδα να σου ξαναφιλήσω τ᾿ άγιο χώμα, να ξαναϊδώ και το δικό σου Μάη, όμορφή μου, καλή, γλυκειά πατρίδα. Λορέντζος Μαβίλης Άνοιξη Έφτασ’ η ώρια Άνοιξη -το λεν τα χελιδόνια- κι ο σκυθρωπός Χειμώνας εκίνησε να φύγει· του στέλνει κείνη λούλουδα, αυτός της ρίχνει χιόνια, και με τ’ αθώο γέλιο της τα δάκρυά του σμίγει. Στο γαλανό παλάτι του ο Φοίβος τριγυρίζει και, χύνοντας, αφόβιστα ολόχρυσες αχτίδες, σ’ ό,τι στο δρόμο του βρεθεί το χρώμα του χαρίζει κι αφήνει πίσω του χαρά και άσβεστες ελπίδες. Τα δέντρα πρασινίσανε και γιόμισαν λουλούδια· του πιστικού ακούγεται η γέρικη φλογέρα να σιγολέει άφταστα κάθε πρωί τ

Άρθρο-καταπέλτη αφιέρωσε η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή»  στο σούπερ μάρκετ Μασούτης επειδή ...τόλμησε να παίξει  τον εθνικό ύμνο, σε κατάστημά της, με αφορμή την Εθνική Εορτή  για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Πράγματι, βίντεο που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο  δείχνουν κατάστημα της αλυσίδας Μασούτης  ενώ ακούγεται ο εθνικός ύμνος από τα μεγάφωνα,  καθώς και την αντίδραση του κόσμου. Πηγή  iefimerida.gr - Αντί για δικά μας σχόλια δείτε τα σχόλια  των αναγνωστών της πηγής μας. Όλα όμως. Υ.Γ: 'Ενα σχόλιο από φίλο. Η "Αυγή" ενοχλήθηκε από τον Εθνικό Ύμνο που ακούστηκε  σε γνωστή αλυσίδα Super Markets αλλά καθόλου  από τις δηλώσεις της π. υπουργού Μυρσίνης Ζορμπά!!!

Δε φτάνει που έβαζαν φωτιές οι μετανάστες στο στρατόπεδο,  έχουν αναρτήσει κιόλας τα κατορθώματά τους στο τικ-τοκ και στο facebook. Φίλος αναγνώστης μας έστειλε ένα χαρακτηριστικό βίντεο. Θυμίζουμε ότι όλα ξεκίνησαν με μια αυτοκτονία μετανάστη μέσα στη δομή. Όπως μας ενημέρωσαν τα επεισόδια είχαν να κάνουν  με τις συνθήκες κράτησης στην εν λόγω δομή. Δε μπορούμε να καταλάβουμε πως οι συνθήκες  κράτησης θα βελτιωθούν με αυτόν τον τρόπο. ΠΗΓΗ

Άγρια επεισόδια ξέσπασαν στην κλειστή δομή  της Κορίνθου με πέτρες και παρέμβαση  της αστυνομίας για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Σύμφωνα με πληροφορίες μας τα επεισόδια ξεκίνησαν  όταν βρέθηκε νεκρός από αυτοκτονία άντρας  τ ουρκικής καταγωγής. ΠΗΓΗ

Με όποιον τρόπο και αν επιλέξετε.  Φυσικά μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τρόπος  αλλά κάποιοι τον προτιμούν. Σημασία έχει η προσφορά, μάλλον, παρά ο τρόπος.

Στο εργαστήρι φτάνοντας η Θέτις για να πάρει από τον μάστορα θεό τα όπλα για τον γιο της ο ποιητής μην χάνοντας αυτήν την ευκαιρία μας περιγράφει σύντομα και λίγο τ’ αργαστήρι. Εκεί λοιπόν, στα φυσερά, τις εντολές του δίνει, ο Ήφαιστος, με μοναχά τη σκέψη να δουλέψουν. Ακόμη και ανθρώπινα ρομπότ είχε φτιαγμένα γυναίκες και στου έρωτα την τέχνη προικισμένες.  Από παιδί σαν διάβαζα, σχολείο, τέτοιους στίχους την απορία κουβαλώ ακόμη τι μας κρύβουν.                          Πάν Καρτσωνάκης Στο Σ της Ιλιάδας, την επονομαζόμενη Ραψωδία της Οπλοποιίας,  ο Ήφαιστος δούλευε μόνος στο περίτεχνο εργαστήρι του, όταν τον είδε η Θέτιδα: "μέσ’ στον ιδρώτα να στριφογυρνά γύρω από τα φυσερά του γιατί βιαζότανε.  Είκοσι όλους κι όλους μαστόρευε τρίποδες, για να στέκουν γύρω-γύρω  στην αίθουσα την στεριοκάμωτη κατά μήκος των τοίχων.  Και κάτω από τη βάση του καθενός άρμοζε ρόδες χρυσές για να μπορούν αυτόματα,  από μόνοι τους, (αυτόματοι, λέει ο Όμηρος) να μπαίνουν στων θεών τη σύναξη  και πάλι μόν

Υπήρχαν και άλλοι τόσοι πάγκοι στην Κολιάτσου